Νέο Βιβλίο φιλοσοφικής έρευνας, μας παρουσιάζει η συγγραφέας και δημοσιογράφος, Μαρία Άνθη με βάση την Εναντίωση του Αριστοτέλους. Και αυτό γίνεται για πρώτη φορά. Όπως και το σχήμα για το σύμπαν του, εμφανίζεται έτσι για πρώτη φορά με πρόσημα, στο εξώφυλλο και μέσα στο βιβλίο όπου γίνεται αναλυτική περιγραφή όλων των εναντιώσεων, πάνω στα άκρα τα ακρότατα και τα έσχατα σύμπαντα. Μέσα από τους άξονες Ενέργειας και Δύναμης, εκείνο που μας καταθέτει μέσα από τον ιδιαίτερο τρόπο σκέψης και γραφής της είναι ότι, ο Αριστοτέλης μας έδειξε το δρόμο για το ασύλληπτο!
Πάνω από όλα ο Αριστοτέλης μας έδειξε τον δρόμο για το ασύλληπτο. Αυτό μας εξηγεί το νέο βιβλίο Αριστοτελικό Σύμπαν. Μας εξηγεί πώς το ασύλληπτο λειτουργεί μέσα από την Εναντίωση. Η μαθηματική ακρίβεια στα Μετά τα Φυσικά, στο άπειρο, στους ομόκεντρους κύκλους και τους εσώκυκλους το αποδεικνύει. Η Εναντίωση στα Φυσικά, στην Ψυχή, στην κοσμολογία, στα μετεωρολογικά, στο Όργανο, στα μετά τα φυσικά, αποκαλύπτουν τη σοφία του μεγάλου αυτού Φιλοσόφου και ανθρωπιστή.
Αυτά είναι τα κύρια θέματα που αναλύει στη νέα της έρευνα η συγγραφέας που κυκλοφόρησε πρόσφατα υπό τον τίτλο «Αριστοτελικό Σύμπαν – Η Εναντίωσις κατά τον Αριστοτέλη στα Μετά τα Φυσικά», από τις εκδόσεις Λεξίτυπον.
Το βιβλίο, περιλαμβάνει σχεδιαγράμματα και γεωμετρία πάνω στην ανάλυση της Αριστοτελικής φιλοσοφικής σκέψης. Για πρώτη φορά εξετάζονται τα Εναντία με βάση την Ενέργεια και τη Δύναμη σε όλο το Αριστοτελικό έργο. Αναλύεται η ώση ή άπωση και περιγράφεται πώς η μηχανική αυτή συμπαντική λειτουργία μας οδηγεί στα άστρα. Τα εναντία με την αλλαγή προσήμων δείχνουν τη λειτουργική των ανεστραμμένων συμπάντων.
Σύμφωνα με τη συγγραφέα- ερευνήτρια Μαρία Άνθη, στη φιλοσοφική αυτή μελέτη,εξετάζεται η Εναντίωση στα Μετά τα Φυσικά. Η Εναντίωσις είναι το γνωστικό αντικείμενο της φιλοσοφικής αυτής έρευνας, ενώ επιχειρείται για πρώτη φορά μία εκτενής ερμηνεία στα Μετά τα Φυσικά εν συναρτήσει με την Κοσμολογία του Αριστοτέλη, και για όλα σχεδόν τα εναντία.
Πρόκειται για μια συνεχής αλληλοαναίρεση, που είναι δυνάμει μεταβολή, ονομάζεται κατά τον Αριστοτέλη στα Μετά τα Φυσικά Εναντίωσις. Αυτή δεν δημιουργεί κίνηση διότι την κίνηση τη δημιουργεί το αίτιο, αν και δεν μπορούμε να γνωρίζουμε όλα τα αίτια και εκείνο που λέει ο Αριστοτέλης είναι ότι ένα ακίνητο έξω από το κινούμενο την ουράνια σφαίρα, είναι το ακίνητο κινούν. Αυτό δημιουργεί την κίνηση.
Ο σκοπός αυτού του συγγράμματος είναι η παρουσίαση του Αριστοτελικού σύμπαντος υπό το πρίσμα των Εναντιώσεων και στόχος η αναζήτηση της Αλήθειας και η περαιτέρω έρευνα εμβαθύνοντας σε ότι αξεπέραστο μας άφησε ο Αριστοτέλης, το σύμπαν του. Σε όλο το βιβλίο γίνονται αναλύσεις επί της σκέψης του φιλοσόφου Αριστοτέλη και εμβαθύνσεις και δίδεται, όπου κρίνεται αναγκαίο, το ανάλογο γεωμετρικό σχήμα αποτύπωσης της νέας προβληματικής που προκύπτει. Πρόκειται, όχι μόνο για μία ανάλυση, αλλά για μία νέα έρευνα.
Όσον αφορά στην Εναντίωση, είναι η πρώτη φορά που αναλύεται μεθοδικά και μέσω αυτής παρουσιάζεται το σύμπαν του Αριστοτέλη σε σχήμα, όπως εκείνος άφησε να εννοηθεί εσωτερικά και εξωτερικά βάση της Εναντίωσις μέσα από τις φυσικές του παρατηρήσεις, όπως η ίδια η συγγραφέας μπόρεσε και τις συνέλαβε, στη συνέχεια τις ερμήνευσε κατά το μάλλον δυνατόν.
Έτσι επιχειρείται αποκωδικοποίηση του Αριστοτελικού σύμπαντος στους ομόκεντρους κύκλους στο Περί Ουρανού και στην Εναντίωση των μεταφυσικών του. Επιπλέον παρουσιάζεται το σχήμα των μεσόκυκλων, όπως και τα όρια των συμπαντικών συντεταγμένων του απείρου. Σε κάθε αποκωδικοποίηση υπάρχει κάποια ερμηνεία, παρατηρήσεις και τίθενται ερωτήματα σχετικά με όσα προκύπτουν, οπότε δίδονται απαντήσεις για κάθε πρόβλημα.
Γίνεται μια αποκωδικοποίηση Α και Β, στην οποία χρησιμοποιείται η επαγωγική μέθοδος για την εύρεση της αλήθειας. Στη συνέχεια ακολουθεί ανάλυση και επεξήγηση για τα εν δυνάμει και εν ενεργεία διότι όλο το σύμπαν του Αριστοτέλη, πριν αρχίσουμε να το σχεδιάζουμε, θα πρέπει να το χωρίσουμε με μία κάθετη γραμμή στην Ενέργεια και με μια οριζόντια στη Δύναμη με τα σχετικά πρόσημα που φαίνονται στο σχήμα και όπου τα τοποθέτησα – εξηγεί η συγγραφέας- σύμφωνα με τις τροχιές στο «Περί Ουρανού» Το σχήμα αυτό παρουσιάζεται για πρώτη φορά και, θα έλεγε κανείς, πως είναι το σχήμα της ανώτερης επιστήμης, της επιστήμης του Θεού, της πρώτης θεολογίας.
Τα εναντία ποιούν ή πάσχουν εναντίως και ή θα δεχθούν παθητικά μια εναντίωση ή θα τη δημιουργήσουν ή είναι ροές, αποβολές, στέρηση, λήψεις, έξεις. Τα Εναντία ακόμη μπορεί να είναι σχετικά με κάτι, αλλά και να αναιρούνται μεταξύ τους.
Ιδιαίτερα στο όγδοο μέρος επιχειρείται η μελέτη των Αριστοτελικών γεωμετρικών εννοιών πάνω στη σφαίρα. Δίδονται τα γεωμετρικά σχήματα εκατέρωθεν και τα σημεία- θέσεις ορίων στον χώρο. Με τη μεθοδολογία της συνταύτισης εννοιών και όρων μέσα από σχήματα θα δούμε και ενωτικά που καταλήγουμε με σημεία που υπολογίζουμε στην Αριστοτελική ερμηνευτική μέσα από τα νοήματα και τα σημεία που μας δίνει και μας εξηγεί ο ίδιος ο φιλόσοφος.
Οι λειτουργικοί μηχανισμοί έχουν τη δυνατότητα να θέτουν σε λειτουργία κατασκευές εντός των συστημάτων τους, έτσι όπως και εμείς μπορούμε να θέσουμε σε λειτουργία δικές μας υλικές κατασκευές, όταν αυτές προσομοιάζουν με τα ανεστραμμένα σύμπαντα υπολογίζοντας τις δομές τους, όπως είναι τα πρόσημα και ο αυτοματισμός τους στους κόμβους-σημεία.
Όσον αφορά στο τοπικό ακρότατο και στις μαθηματικές προεκτάσεις, κάθε παράγωγος αντιστοιχεί σε μια δόνηση και ενώ η μεταβλητή σε δύναμη, όπως γνωρίζουμε, ρίχνει τον εκθέτη, εδώ τον ανεβάζει. Επομένως καμία σταθερά δεν ισούται με μηδέν, αφού, όπως ξέρουμε, η παράγωγος οποιουδήποτε αριθμού μας κάνει μηδέν.
Εδώ δεν υπάρχει σταθερά, δεν υφίσταται, οπότε δεν παίρνω μια συνάρτηση, για την οποία πρέπει να βρω την παράγωγό της και να την εξισώσω με το μηδέν διότι η μεταβλητή σε δύναμη ανεβάζει τον εκθέτη. Το σύμπαν εξελίσσεται από τα απλά συστήματα προς τα πιο πολύπλοκα πάντα με τη δόνηση. Έτσι συμπεραίνουμε ότι ο εκθέτης αυξομειώνεται μέσα από μια ταλάντωση μιας δίνης κύματος. Όμως ο τελικός της προορισμός θα είναι αυξητικός. Η δόνηση εμφανίζεται ως κύμα, όταν από τα ακρότατα πάμε στα έσχατα και εν συνεχεία στο τέλειο τέλος για να φθάσουμε στο πέρας, όπου υπάρχει η ηρεμία.
Σε αυτό το τμήμα του βιβλίου εξετάζονται τα σημεία, η Διάθεση, η Διάταξη, το Κοίλο και το Κυρτό που βρίσκονται σε μια σειρά, σε μια ακολουθία, για να εντοπίσουμε τη δημιουργία ενός μηχανισμού μέσα στο Αριστοτελικό σύμπαν. Ο Αριστοτέλης λέει πώς λειτουργεί αυτό το σύμπαν και συμπεραίνουμε ότι λειτουργεί μέσα από έναν αυτοματισμό που έγκειται στην αλλαγή προσήμων, στα άκρα.
Υπάρχει μία μελέτη στα Ακρότατα ως προς το τι ισχύει σήμερα, τι διδασκόμαστε, σε αντίθεση με όσα ανέφερα στις μαθηματικές προεκτάσεις στo κεφάλαιo (6.2.β) όσον αφορά στα ακρότατα ως μελέτη, όπως και στην παραγώγιση, προκειμένου να δούμε τα σημεία που μπορεί να αποτυπώνονται στα ακρότατα του Αριστοτέλη. Αυτά βρίσκονται στο σχήμα που έχει τα πρόσημα (+) και (–). Όπως υποστήριξε η Μαρία Άνθη, , εκεί έχουμε την αλλαγή προσήμων, όπως προκύπτουν από την Εναντίωση. Η Εναντίωσις, ως θεμελιώδης αρχή επί των μεταβολών του Αριστοτελικού σύμπαντος, φαίνεται στο σχήμα Αριστοτελικό σύμπαν, (εξώφυλλο βιβλίου).
Στο βιβλίο, εξετάζεται η σκέψη του Αριστοτέλη που λέει ότι η φύση βάζει σε τάξη τους φυσικούς κόσμους. Έτσι τίθενται πολλά ερωτηματικά στο θέμα των ορίων και του καθορισμένου ή του ακαθόριστου. Τελικά το ακαθόριστο όριο έχει όριο! Η κατεύθυνση δηλώνει όριο, τα δε σημεία του ορίζοντα δηλώνουν επίσης όριο. Κάπου κάτι τελειώνει για να αρχίσει κάτι άλλο. Τα όρια είναι ακαθόριστα, μόνο όταν δεν έχουμε την απαιτούμενη γνώση, διαφορετικά γίνονται γνωστά. Πού βρίσκεται όμως το ακαθόριστο; Για να δώσουμε απάντηση αναφέρουμε ορισμένα παραδείγματα σύμφωνα με όσα έχουμε κατανοήσει και διαβάσει στον Αριστοτέλη.
Επίσης γίνεται λόγος για την ποσότητα και τη νομοτελειακή ακολουθία της Εναντίωσης. Αξιοσημείωτο είναι ότι, στο έβδομο κεφάλαιο του βιβλίου, κατατίθεται ότι στο σύμπαν του Αριστοτέλη υπάρχουν θέσεις, όρια, και σημεία που θέτουν και σηματοδοτούν την κίνηση, την Ενέργεια και τη Δύναμη και ότι το σύμπαν έχει ένα τέλος. Επειδή δεν νοείται η εξέταση της μεταφυσικής του, χωρίς να συμπεριλάβουμε την ψυχή, είναι ανάγκη πάμε στον στίχο που αναφέρεται στη θέση και στη μονάδα, οπότε, όταν μας αναφέρει τη διαίρεση, δεν είναι ακριβώς αυτή που γνωρίζουμε, αλλά ο μερισμός της ενέργειας ως προς το είδος και το ποσό, δεν υπάρχει δηλαδή διαφορά ως προς τα μεγέθη, αφού η ψυχή είναι μία και αφού τα σημεία διακατέχονται με ποσά ενέργειας και έτσι θα καθοριστεί το κινούν από το κινούμενο στο συνεχές και, από το ποσό που έμεινε, θα συνεχιστεί άλλο.
Εδώ έχουμε ποσά ενέργειας. Και τι απορρέουν από αυτήν; Όλα τα δυναμικά! Υπάρχει ενέργεια, από την οποία άρχεται η δύναμη γιατί και η δύναμη βγάζει ενέργεια, αλλά ο Αριστοτέλης είπε ότι δεν είναι ασυνήθιστη σαν την άλλη, εκείνη δηλαδή που έχει εντός της το τέλειος τέλος.
Σύμφωνα με τη συγγραφέα Μαρία Άνθη, η φιλοσοφική αυτή έρευνα αποκαλύπτει ότι : πως τα εναντία μπορεί να είναι δαιδαλώδη συστήματα. Διαφέρει η αντίθεση ή Εναντίωσις της κίνησης στα Φυσικά από την Εναντίωση στη μεταφυσική και την κοσμολογία. Οι Εναντιώσεις στα Μετά τα Φυσικά έχουν μεγάλο βάθος, ώστε, όταν φθάνουν στα στοιχεία μετά από ένα σημείο κι ύστερα, μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε. Ο κύκλος, για να έχει ισότητα από το κέντρο προς την περιφέρεια, έχει ανάγκη τη μεταβολή, την Εναντίωση.
Όπως διαφαίνεται, η δύναμη, όταν υψώνεται, αλλάζει υπόσταση μέσω της μεταβολής και της τέλειας εναντίωσης και τότε έχουμε ενέργεια που εκ των προτέρων υφίσταται χωριστά ως αρχαιότερη. Η ενέργεια άρχεται παντού και πάντοτε εκτός από τη γη, όπου άρχεται η δύναμη, όμως από πάνω και πάλι η ενέργεια είναι η αρχή.
Η Εναντίωσις είναι δυναμική και είναι σε κάθε μεταβολή το παραπλήρωμα της ενέργειας που είναι το ίδιο το πλήρωμα. Το άπειρο έχει τέλος και η εφεξής γωνία το συστέλλει. Ο Αριστοτέλης μας οδηγεί στα άστρα με Το ομόκεντρο σύστημα δημιουργεί βιοσυντονισμό διότι, όπως διαφαίνεται, οι κύκλοι που κινούνται αντίστροφα μέσω του θετικού και αρνητικού άξονα ενέργειας και δύναμης δημιουργούν «κεραία». Όταν αφαιρείται κάτι, μπορεί να προστίθεται κάπου αλλού. Κάθε μεταβολή στο ημικύκλιο του εκατέρωθεν κάνει ισομέρεια στον κύκλο.
Από την ενέργεια και τη δύναμη στους ομόκεντρους κύκλους εμφανίζονται δύο νοητοί ασύμμετροι κάθετοι άξονες. Ο ένας έχει αφετηρία το κέντρο και ο άλλος την περιφέρεια και ένα κοινό τέλος στο άπειρο ύψος. Αυτοί γυρίζουν και από αυτούς κάθε μεταβολή στο ημικύκλιο συντελεί, ώστε να κλείνει τέλεια ο κύκλος. Τα άκρα και τα ακρότατα, όπως αποδεικνύεται, είναι μεταβολές του απειροστικού λογισμού. Υποθέτουμε ότι τέσσερις μέρες στη γη είναι μία πέρα από τα πέρατα της γης. Στα ακρότατα σημεία της Εναντίωσης αλλάζουν τα πρόσημα και από εκεί και ύστερα τα σύμπαντα εμφανίζονται ανεστραμμένα. Κοινό σημείο σύνδεσης φυσικής και μεταφυσικής στις μεταβολές είναι η τελειωμένη κίνηση στα Φυσικά.
Aπόσπασμα από το βιβλίο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΚΟ ΣΥΜΠΑΝ Σελ.207 Μαρία Σ. Άνθη
Όταν ο Αριστοτέλης αναφέρεται στα αριστερά και δεξιά που είναι μέρη του ουρανού, σαφώς και γνωρίζει τι συμβαίνει στο επέκεινα αλλά και πολύ περισσότερα από αυτά που έχουμε εμείς στα γραπτά κείμενα. Μπορεί κάποια να τα έλεγε σε λίγους και να ήταν απόρρητα. Ο Αριστοτέλης πάντως προτιμούσε την Ενέργεια
Αποκωδικοποίηση ως προς το δεξιά (μέρος του ουρανού): Η φυσι-
κή εξήγηση κατ’ εμέ είναι η γένεση, η κίνηση των δεξιόστροφων θερ-
μών σπερμάτων ή η έλευση του φωτός από την ανατολή που βγαίνει.
Όμως είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτήν την έννοια και θαρρώ
πως σχετίζεται με τα βάθη των ωκεανών στο πρόσθιο μέρος του ου-
ράνιου θόλου και τα στοιχεία του αιθέρα κατά πόσο είναι δυναμικά
και κατά πόσο ενεργητικά.
Η ενέργεια είναι πράξη και αφύπνιση, ενώ η δύναμη έχει μια κινη-
τική με το πάθημα και, ναι μεν καλύπτει ένα μεγάλο μέρος του ουρα-
νού και το έργο με τα δυναμικά βγάζει πάλι μια ενέργεια, αλλά δεν εί-
ναι αυτή της τελείωσης. Το τέλος και ο σκοπός της μιας από της άλλης
διαφέρει πολύ στην κατάληξη. Το ζητούμενο είναι να φθάσουμε στο
αγαθό και το σπουδαίο, ίσως όχι με τα δυναμικά που προσπαθούν
να φθάσουν προς την τελείωση, δηλαδή να αγγίξουν το τέλειο, διότι
αυτά τα ίδια δεν είναι πάντοτε και τα τελειότερα.
Εκδόσεις Λεξίτυπον – Αθήνα 2021
Μαρία Σ. Άνθη – Σύντομο βιογραφικό
Η Μαρία Σ. Άνθη γεννήθηκε στη Βόννη της Γερμανίας, είναι δημοσιογράφος και μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Ελλάδος (Ε.Σ.Η.Ε.Α).
Είναι απόφοιτη του Εργαστηρίου Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας. Φοίτησε στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Διοίκηση Επιχειρήσεων και Οργανισμών. Μαθήτευσε την εικαστική τέχνη στην Καλλιτεχνική Σχολή Κέρκυρας. Γνωρίζει αγγλικά και γερμανικά, είναι πιστοποιημένη από τον Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π., διδάσκει δημοσιογραφία και εφαρμοσμένη επικοινωνία, διαφήμιση και δημόσιες σχέσεις σε Κολλέγια, ξένα πανεπιστήμια, σε δημόσια και ιδιωτικά ΙΕΚ. Τελευταία συνεργάζεται με το www.timesnews.gr. Άρθρα της δημοσιεύονται στο: www.athensupdate.gr και στο: www.emeis.gr.
Ως συγγραφέας έχει αφιερώσει πολλά χρόνια στην έρευνα. Στις 2/10/2019 τιμήθηκε από το World Philosophical Forum για το βιβλίο της «Απωστικές Δυνάμεις Ιπτάμενων Δίσκων» και της απονεμήθηκε ο τίτλος Πολίτης της γης, 21ος αιώνας από τον Πρόεδρο Igor Kondrashin.
Επί σειρά ετών παρουσίαζε τα μεσημβρινά δελτία ειδήσεων στον τηλεοπτικό σταθμό BLUE SKY. Έχει συνεργαστεί με το πρώην Κανάλι 5 για το δελτίο Ειδήσεων και την πρωινή ζώνη, όπως και με τον τηλεοπτικό σταθμό SEVEN και την εφημερίδα ΝΙΚΗ. Υπήρξε δημοσιογράφος στα περιοδικά επικοινωνίας «Σύγχρονη Διαφήμιση» και «Marketing Report», των εκδόσεων «Γ.Σ. Μπαρμπερόπουλος» έχοντας παράλληλα τη γενική επιμέλεια των περιοδικών αυτών.
Έχει εξειδίκευση στην επικοινωνία δημοσιεύοντας πολλές έρευνες και αφιερώματα με αντικείμενο την προβολή, την προώθηση και τη διαφήμιση καταναλωτικών προϊόντων μεγάλων βιομηχανιών και πολυεθνικών εταιρειών. Υπήρξε Διευθύντρια Σύνταξης στο επιστημονικό έντυπο «Χοροστάσι». Για ένα μεγάλο διάστημα συνεργάσθηκε με το νέο Who is Who στην Ελλάδα. Παράλληλα έχει συνεργασθεί ως δημοσιογράφος με τη Diakonie Rheinland-Westfalen Lippe στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας. Μέχρι σήμερα παραμένει βασικό στέλεχος εμπορικής επικοινωνίας και media μεγάλων οργανισμών και επιχειρήσεων. Δίδαξε δημοσιογραφία και εμπορική επικοινωνία στην ΑΣΟΕΕ, στον ΑΚΜΩΝ, στο Κέντρο Αθλητικού Ρεπορτάζ (ΚΑΡ), στο ΙΕΚ ΔΟΜΗ, στο Athenean College, στο European College και στο Future Business School (FBS) κ.α.
Έχει εκδώσει τα βιβλία:
«Επιστημονικές Εργασίες Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης», εκδ. Μ. Σιδέρη (2012).
«Η Επανάληψη… Το Άνοιγμα των Πυλών», εκδ. Δεσμός (2013).
«Η Ζωή Ξανά», εκδ. Λεξίτυπον (2014).
«Ο Αιθέρας Θεός», εκδ. Λεξίτυπον (2015).
«Λουΐζα και Αντώνιος», εκδ. Λεξίτυπον (2016).
«Ufo’s Repulsive Forces – Απωστικές Δυνάμεις Ιπτάμενων Δίσκων», εκδ. Λεξίτυπον (2018).
«Ως διά μαγείας… και κατά γράμμα», εκδ. Λεξίτυπον (2019).
«Η κόρη της Κίρκης», εκδ. Ηρόδοτος (2019).
«Αριστοτελικό Σύμπαν», εκδ. Λεξίτυπον (2021).
Έχει δώσει διαλέξεις με θέματα:
1) «Η πρώτη Φιλοσοφία, ή πρώτη Θεολογία και η Αριστοτελική συλλογιστική» (2020), 11ο Φιλοσοφικό Φόρουμ «W.P.F.» (World Philosophy Forum).
2) «Η Εναντίωσις κατά τον Αριστοτέλη στα Μετά τα Φυσικά», Ιανουάριος 2020, Φιλολογικός Σύλλογος «Παρνασσός».
3) «Η ανάδειξη των μαθηματικών στη σύγχρονη επιστήμη και τεχνολογία» (2018), Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων, 1η Ιουνίου (ημέρα Μαθηματικών).
4) «Άπωσις, η εν τη τάξει Ακολουθία» (2019), World Philosophy Day, 21 Νοεμβρίου.
5) «Απωστικές Δυνάμεις Ιπτάμενων Δίσκων W.P.F.» (2019) (διάκριση στο 10ο W.P.F.).
Η Μαρία Άνθη είναι μέλος του Ελληνικού Παραρτήματος του Παγκόσμιου Φιλοσοφικού Φόρουμ «W.P.F.» και της Διεθνούς Επιστημονικής Εταιρίας Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας. Είναι εκλεγμένο μέλος της Εφορευτικής επιτροπής στην Ε.Σ.Η.Ε.Α.
