Όλα τα καθημερινά θέματα επενεργούν στην ουσία μας στην ανώτερη ηθική τη ψυχή μας και τότε ξυπνούν οι αισθήσεις ή προστίθενται κι άλλες στις ήδη υπάρχουσες σε έναν κόσμο αισθήσεων και αναμνήσεων. Όλα αντανακλώνται ως κάτι. Θεωρώ ότι οι αναμνήσεις είναι πολύ αρχαίες δεν πρόκειται για αναμνήσεις κάποιων δεκάδων χρόνων αλλά εκατοντάδων με βαθιές ρίζες. Ο Jagot* κάνει λόγο επίσης για αναμνήσεις αλλά δεν διευκρινίζει πόσο παλιές είναι «Μερικά μέτρα ενός σκοπού που είχαμε ακούσει άλλοτε διεγείρουν μια ονειροπόληση όπου αναδύονται χιλιάδες αναμνήσεις με τις οποίες αναζωογονούνται τα παλιά αισθήματα. Από ένα τυχαίο θέαμα γεννιέται μια επιθυμία που γίνεται απόφαση, προκαλεί μια πράξη κι ύστερα δημιουργεί μια συνήθεια». (Jagot, 1962, σελ. 11).
Σε ένα άλλο χωρίο ο συγγραφέας αναφέρει τα εξής: «Μια συζήτηση ένας λόγος, ένα ανάγνωσμα γίνονται η αφετηρία για μια απόφαση, ένα εγχείρημα, μια αλλαγή, ριζική κάποτε, προσανατολισμού». (Jagot, 1962, σελ. 12). Βιώνουμε συνεχώς μια κατάσταση η οποία δεν είναι στατική αλλά ρευστή και μας τροποποιεί μας αλλάζει συνεχώς. Ότι βλέπουμε καταγράφεται ως εντύπωση και έχει άμεση σχέση με το ψυχισμό μας με το μέρος εκείνο που παράγει το μηχανισμό συνήθεια και σκέψη, με εκείνο που αργότερα θα διαμορφώσει χαρακτήρα και θα μας προσδώσει μια θέση καλύτερη ή χειρότερη από εκείνη που είχαμε νωρίτερα.
Αν είσαι θύμα ενός νευρικού συστήματος που σου προσδίδει νοσηρές συγκινήσεις και εμμονές αν δεν έχεις καλή φυσική υγεία και αισθάνεσαι την βουλητική αδυναμία, βαρύτατες ψυχολογικές μεταπτώσεις, φθάνει μια σπίθα ενέργειας για να ανανεώσει τη ψυχή και το σώμα. Είναι η ψυχική σπίθα που φέρνει την εξισορρόπηση της ενέργειας στον οργανισμό και τη ζωτικότητα σε μια στάθμη ώστε να μπορεί να ξαναγεννηθεί και να ανανεωθεί. Δημιουργεί μια σταθερή κατάσταση χωρίς να την αφήσει να προχωρήσει.
Όπως μας περιγράφει ο Jagot, ο πόθος η μεγάλη επιθυμία έχουν μια συγκεκριμένη επίδραση. «Μάθετε πως οι πιο βαθιοί ιστοί σας, τα πιο εύθραυστα όργανά σας, οι πιο λεπτές λειτουργίες σας, επανορθώνονται και επαναδιοργανώνονται με την ίδια τη δύναμη του πόθου σας, για τη θεραπεία. Η οξεία ασθένεια, όσο σκληρή κι αν φαίνεται, δεν ξεφεύγει από την επίδραση της ιδέας, ούτε στην γέννησή της, ούτε στην εξέλιξή της. Μια ορισμένη ψυχική στάση την περιορίζει, μια άλλη την αναπτύσσει. Μια εξαιρετικά μεγάλη ψυχική δύναμη, πιθανά ανοσοποιεί». (Jagot, 1962, σελ. 10,11). Όπως ό ίδιος μας διαβεβαιώνει, δεν έχουμε καμία επιρροή στους ψυχολογικούς μηχανισμούς. Από την πρόθεση του πνεύματος, έχουμε τις τάσεις και αργότερα τις κλήσεις είναι μια λειτουργία η πρόθεση όπως και άλλες «Αν για μεγάλο διάστημα φάνηκαν πως έτσι έχουν τα πράγματα είναι γιατί ήταν αδιανόητη μια εξεργασία ανάμεσα στην ιδέα, την πρόθεση και την εσωτερική της απήχηση». (Jagot, 1962,σελ. 9).
Το υποσυνείδητο αναμφισβήτητα αντιδρά. Γι’ αυτό πολλές φορές δεν είναι ίδια η διάθεση του πνεύματος, αλλά η αδράνεια. Η αδράνεια ακινητοποιεί τη δράση για να χτίσουμε το καλύτερο που θα διευθύνεται από το νου, τη βουλητική ιδέα κατά τον jagot. Ξεφεύγει του νου η εξουσία και πέφτουμε στα ίδια σφάλματα. «Ο νους οδηγεί το συναισθηματισμό και εκείνος του ξεφεύγει ακόμη κι όταν είναι ολοφάνερες οι απογοητεύσεις που θα έρθουν». (Jagot, 1962,σελ .8)
Συχνά καταβάλουμε προσπάθειες, αναζητώντας την χαμένη μας αυτοπεποίθηση και ηρεμία που είχαμε όταν νιώθαμε να επικρατεί η λογική. Εδώ παίζει ρόλο το μήνυμα και η μνήμη. Αυτός ο άλλος “ζωντανός οργανισμός” που βρίσκεται μέσα μας, λαμβάνει μηνύματα ο jagot το αφήνει να υπονοηθεί ούτε μας λέει λεπτομέρειες, όμως κάνει αναφορά που σημαίνει ότι το λαμβάνει υπόψη του σημειώνοντας τα εξής: «…και μέσα από το χώρο από τη μια ως την άλλη άκρη του κόσμου διασταυρώνονται, μεταφερμένα απ΄ αόρατα κύματα απειράριθμα μηνύματα. Δεν υπάρχει φυσικός νόμος που να μην είναι προσιτός στη διεύθυνσή του απ΄ την ανθρώπινη θέληση. Η ίδια η φαντασία- το τρελό στοιχείο του ανθρώπου – προβάλει μέσα απ’ την οθόνη». (Jagot, 1962,σελ. 7).
Προσεγγίζοντας το jagot κάτω από ένα διαφορετική οπτική γωνία, καταλήγει κανείς να συμπεράνει ότι όλα είναι ψυχισμός. Έχουν ψυχή και μνήμη και νου! Σε αυτά παίρνουν μέρος το υποσυνείδητο και ο νους, η διάθεση του πνεύματος, η αδράνεια, η πρόθεση. «Στη πλάστιγγα των ιδεών μας πόσο βαραίνουν οι προθέσεις μας; Οι καλύτερες από αυτές ξεγελιούνται. Πόσοι μπορούν να καυχηθούν πως ενεργούν σταθερά σύμφωνα με εκείνο που σκέπτονται ή απλούστερα πως ξυπνούν πάντα με την ίδια ακριβώς διάθεση του πνεύματος που παρασκεύαζαν το προηγούμενο βράδυ;». (Jagot, 1962, σελ. 8).
Παίρνει μέρος και ο νευρικός τόνος και το σώμα. «Μια διαταραχή της χημικής ισορροπίας στους ιστούς του και το άτομο παραδίνεται στα εξουθενωτικά μαρτύρια των νευρασθενειών». (Jagot, 1962, σελ. 9). Όπως μας εξηγεί ο συγγραφέας. Οι συνήθειες λαμβάνονται σοβαρά υπόψη. Οι συνήθειες επιδρούν με μεγάλη δύναμη «Γνωρίζουμε τις αδυναμίες μας, τις ανεπάρκειές μας, τα ελαττώματα μας,: συχνά δεν ξέρουμε πώς να τα τροποποιήσουμε και αν το μάθουμε μια ακατανίκητη εξουθενώνει τη προσπάθειά μας ξαναρχίζοντάς μας στα συνηθισμένα μας σφάλματα. Οι συνήθειές μας, μας δένουν πιο γερά από μια ατσάλινη αλυσίδα». (Jagot, 1962, σελ. 8).
Ο άνθρωπος κατακλύζεται παθητικά από τον αυθορμητισμό του, η λογική ο νους αντιστέκεται, όχι όμως πάντα, από αυτές τις ψυχοφυσικές αντιδράσεις εξαρτάται η οργανική και η ηθική ζωτικότητα. Στο ανθρώπινο βασίλειο ο Jagot μας δείχνει το δρόμο και τη μέθοδο να διευθύνουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, ώστε να βρούμε την ισορροπία, την αισιοδοξία και την υγεία.
φωτογραφία του Γιάννη Γαλάνη 
