Από το Βιβλίο “Η Κόρη της Κίρκης”, όταν οι θεοί ήταν καλεσμένοι σε δείπνο.
“Με την άνοδο των θεών στον Όλυμπο, ο αστέρας το νησί της Κίρκης, γέννησε ένα υφαίστειο. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για τα νησιά του διαστημικού ωκεανού κι όλος ο άξονας στο νησί Κίρκο μετακινήθηκε ελαφρώς κατά πενήντα λεπτά της μοίρας. Ήταν πολύ για ένα νησί στη μέση του ωκεανού και της αιωνιότητας.
Ήταν κάτι πέρα από τις δυνάμεις της Κίρκης και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα εκτός κι αν ο άξονας του υπερδιαστήματος έκανε μια στροφή 360 μοιρών και από το ίδιο σημείο ξαναξεκινούσε να ξαναφτιάχνει από την αρχή, δηλαδή τους άθλους και την εξέλιξη, τις διόπτρες, τα μαγικά φίλτρα, τους πυρσούς και τους κεραυνούς που κράταγε, για να υπάρχει ισορροπία στη φύση, ο Ζέφυρος και η αύρα!
Αυτά ήταν αδύνατον να ξανασυμβούν.
Να πώς κάτι πέρα από θόλους και ισορροπίες μπορεί να μας ορίζει, κάτι που δεν έχει όνομα, γιατί είναι μόνο το υπέρθεο, το υπέρκοσμο, που αν ταξιδέψει η Κίρκη, στον εαυτό της πάλι θα ξαναγυρίσει με μια κίνηση ευθεία και παλινδρομική.
Προκαλείται από συμπαντικό μαγνήτη που έχει αυτή και όλοι πάνω τους για να μη χάνουν το δρόμο τους. Αυτό συμβολίζει η σοφία της θεάς Αθηνάς καθώς από το κεφάλι της το πνεύμα γίνεται ύλη και η ύλη πνεύμα.
Συνταρακτικά όλα αυτά για την άφοβη κόρη…”
