Πόρτες συνείδησης παλιές, βαριές και ασήκωτες με αποκλίσεις,
ερμητικά κλειστές με συχνές δονήσεις αναφωνούν μεθοδικά :
Γιατί ,ποιο λάθος έφερε αυτή την απρόσμενη ασυναρτησία ;
Η καυτή ερώτηση με απόγνωση εκφράστηκε αρχικά με πικρία
και γκριμάτσα αποτροπιασμού στων χειλιών την ανοικτή θύρα.
Περίμενε ανυπόμονα απάντηση και διέξοδο με πνοή ενόρασης.
Ύστερα κρυμμένη στα ενδότερα έμεινε κάτω από την γλώσσα.
Πέθαινε ο λόγος της με εγκλεισμό μέσα στην πυκνή ανάσα.
Σύρθηκαν οι άνθρωποι σε ανατροπές ,στα δίχτυα της αράχνης
ανάμεσα στις γυμνές μέρες και ώρες της ύπουλης περιπέτειας.
Η περιπλάνηση κυνηγώντας τα μαδημένα φτερά της παράνοιας
συνέβαλε στο αποτρόπαιο γίγνεσθαι με εκφραστική εφευρετικότητα.
Ο συνεχής τρόμος στη ψυχή του φοβισμένου που παλινδρομούσε
συνυπήρχε εξαναγκαστικά και προεκτάθηκε χωρίς αναμέτρηση.
Με εμφανή την βεβαιότητα της ακατάβλητης κατηγορίας
για την υποταγή στις προδιαγραφές της αποκωδικοποίησης.
Με κομμένα τα γόνατα απ τη δοκιμασία το κακό προχώρησε .
Ωστόσο οι συσκεπτόμενοι ιριδισμοί σκόπευαν να αντισταθούν
σθεναρά και προκλητικά στα μονοπάτια με εκδοχές νέας μελέτης.
Παρότι βαθμιαία ζητιάνευαν ανελέητοι στα δύσβατα περάσματα.
παρέμειναν αρκετό καιρό αθεράπευτοι μεταξύ φωτός και σκιάς.
Χαμένη η δέηση τους για την μέθεξη της κοινής απόδρασης.
Της σωτηρίας την ευέλπιδα διέξοδο και την αυτοσυντήρηση
δεν βρήκε ακόμη η πονεμένη ψυχή του κάθε μοναχικού διαβάτη.
Σπάζοντας σταδιακά το κρύο μάρμαρο της τρέχουσας πορείας
εξαϋλώθηκε εσκεμμένα ο ελεήμονας με υπολογισμένες χειρονομίες.
Αιώνες τώρα μακριά από το επεισοδιακό λάθος των πρωτοπλάστων.
Τα ζωηρά πρόσωπα συνωθούνται σε συμπλέγματα απελπισίας .
Οι αθώοι ένοχοι με ιδεατό ένστικτο ,αναδύονται κοσμογονικά,
απέναντι στην μάζα των ρευστών οριακών στιγμών της πληρότητας .
Προσδοκούν να έρθει επιτέλους η αισιόδοξη αλληλουχία της κάθαρσης.
Τότε θα κερδίσουν όχι μόνο μια μικρή σταγόνα της απαλλαγής
αλλά ολόκληρη την ακτίνα ανασυγκρότησης στον κύκλο του ήλιου.
Πίνακας- Σε απόγνωση- Έργο του Λεόντιου Πετμεζά
