«Η Γη, είναι υποσύστημα σε άλλα υποσυστήματα και μέσα στο όλον φαίνεται σαν ένα υποατομικό σωματίδιο. Το τείχος τού χάους είναι μια μεγάλη δύναμη που πιέζει και συνεχώς συσσωρεύει ενέργεια, έχοντας ανάγκη να διαιρεθεί. Οι ήλιοι είναι οι διαιρέτες τής αυτής δύναμης. Εκείνο που ξέρουμε μέχρι σήμερα είναι μόνο ότι μετατοπίζεται ο άξονας της Γης, ότι φύγαμε από την εποχή των Ιχθύων και μπήκαμε στον Υδροχόο. Δεν λέω πως αυτό δεν συμβαίνει, παράλληλα όμως συμβαίνουν κι άλλα. Η ελλειπτική τροχιά κάποια στιγμή θα ολοκληρώσει τη λειτουργία τής «καρδιάς» τού σύμπαντος μετά από πολλούς γύρους και κύκλους στα κοσμικά νεύρα όλων των ενεργειών.
Αυτού του τύπου οι «μηχανές» που θρέφουν τη μηχανική τού μη ορατού, αγαπούν τα σχήματα και τη γεωμετρία και σε αυτήν υπακούν. Θέλει πολλή μελέτη και σκέψη η κατασκευή μιας σχεδίας που θα κινείται με βάση την άντληση αυτού του ρεύματος. Είναι ένας άλλος τομέας που έχει να κάνει σε τι σχήμα υπακούν οι δυνάμεις και τα χαρακτηριστικά τους, αν π.χ. είναι παλμός ή κυματισμός από το σημείο που αντλούμε την ενέργεια.
Όλες οι απωστικές λειτουργίες βρίσκονται και σε αυτά τα εργαλεία, αφού όπως έχω ξαναγράψει η άπωση (repulsive) εναγκαλίζεται την έλξη και είναι ένας γιγάντιος κόσμος, ένα δεύτερο μεγαλύτερο σύμπαν μέσα στο δικό μας και πάνω του».
Απόσπασμα από το βιβλίο Ufo’s Repulsive Forces
Απωστικές δυνμάμεις ιπράμεων δίσκων
