Γνωρίζαμε ιστορικά το παρακράτος της δεξιάς πριν την μεταπολίτευση που το έβαζε μπροστά με βία και νοθεία όταν κινδύνευε να χάσει την κοινοβουλευτική υπεροχή και εξουσία. Το Κέντρο και η Κεντροαριστερά όποτε κυβέρνησε δεν υπέκυψε σε τέτοιες πρακτικές. Η παραδοσιακή Αριστερά στην Ελλάδα δεν είχε κυβερνήσει ποτέ πριν το 2015 και ασφαλώς δεν είχε δοκιμαστεί στην εξουσία για να γνωρίζουμε τον χαρακτήρα της.
Η μη εμπλοκή της με την εξουσία ήταν και «το ηθικό της πλεονέκτημα» το οποίο πρόβαλε ως ρομφαία κατά των κομμάτων εξουσίας την περίοδο της μεταπολίτευσης. Όταν όμως πριν πέντε χρόνια ανέβηκε στην εξουσία η εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με το δεξιό κόμμα του Καμένου, άλλαξε άρδην μέσα σε ένα εξάμηνο.
Μετά το δημοψήφισμα το μνημονιακό όχι μετατράπηκε μέσα σε μια βραδιά σε Ναι και συνθηκολόγηση με τους «θεσμούς». Έπειτα από δεκαπέντε μέρες συμφωνήθηκε το «τέταρτο μνημόνιο» αλλάζοντας μεν ονομασία, αλλά με νέες περικοπές και υπερφορολόγηση. Μεγάλο θύμα οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που πολλές από αυτές καταστράφηκαν. Έτσι ένα μέρος της λαϊκής βάσης που υποστήριξε εκλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πολύ γρήγορα άλλαξε στάση και το κόμμα άρχισε να βρίσκεται πίσω στις δημοσκοπήσεις.
Η εξουσία όμως καλάρεσε στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, όπου διόρισε εν μέσω κρίσης τους περισσότερους μετακλητούς υπαλλήλους από κάθε προηγούμενη Κυβέρνηση για να βολέψει τα «άνεργα» στελέχη και πολιτικούς του φίλους. Το «ηθικό του πλεονέκτημα» δεν στάθηκε εμπόδιο για αυτού του είδους λαφυραγώγηση του κράτους.
Οι τζάμπα μισθοί δεν ήταν πρόβλημα στους κατ΄επάγγελμα «αριστερούς» που ήθελαν κατά τα άλλα να πατάξουν την διαφθορά. Καθώς όμως έχαναν λαϊκά ερείσματα ακόμα από το 2016 έβαλαν μπροστά να ελέγξουν τα μέσα μαζικής επικοινωνίας που κατέληξε σε φιάσκο όταν αποκαλύφθηκε ότι ήθελαν να κάνουν νέους καναλάρχες επιτήδειους με τα γνωστά «βοσκοτόπια». Να ελέγξουν δηλαδή μηχανισμούς εξουσίας με τους μηχανισμούς των media. Κλασικός τρόπος θα πει κανείς που θυμίζει Κοσκωτά, αλλά με άμεση εμπλοκή της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Όταν όλη αυτή η πατέντα χάλασε με πρωταγωνιστή υπουργό τον κ Παππά φαίνεται ότι μπήκε μπροστά σκευωρία με το σκάνδαλο Novatris. Όχι βέβαια όπως αποδείχθηκε για να διεκδικήσει η Ελλάδα πίσω το χρήμα από τη διαφθορά, τα οποία διεκδίκησε η Αμερική και να τιμωρήσει τους χιλιάδες εμπλεκόμενους επαγγελματίες υγείας αλλά για να πλήξει τους πολιτικούς της αντιπάλους, ηθικά και να ξανακερδίσει μ΄αυτό τον τρόπο τις εκλογές.
Σήμερα, με τον ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση και την πολιτική εξαφάνιση του Καμένου, ζούμε την αποκάλυψη όλης αυτής της συνομωσίας και της σκευωρίας με αιχμή την κασέτα Παππά – Μιωνή.
Το σχέδιο βέβαια απέτυχε, αφού όμως ο Ελληνικός λαός πλήρωσε την αφέλεια του να πιστέψει ένα τσούρμο στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν διαπαιδαγωγηθεί πολιτικά στις μεθόδους του Σταλινισμού και του Μακιαβελισμού, με τις οποίες κάθε ανηθικότητα, απάτη και βία επιτρέπεται προκειμένου να κατακτηθεί και να διατηρηθεί η εξουσία με κάθε τρόπο.
Εξωτερικά, μπορεί να προβάλλεται η ηθική και ο πόλεμος κατά της διαφθοράς, όπως συνέβη με τη Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αλλά εκείνο που τελικά ενδιαφέρει είναι η εξόντωση των αντιπάλων και η διατήρηση της εξουσίας με κάθε τρόπο. Σήμερα σε συνθήκες κοινοβουλευτικής δημοκρατίας δεν μπορούν να γίνουν απροκάλυπτα χωρίς αντίλογο δίκες όπως «οι δίκες της Μόσχας» κάνοντας το μαύρο άσπρο, αλλά με τους πόρους της εξουσίας μπορεί να λειτουργεί ένα παρακράτος δίπλα στο κράτος που στήνει παγίδες στους πολιτικούς αντιπάλους.
Για τον μακιαβελισμό επίσης δεν υπάρχει ηθική στην πολιτική και η νομιμοποίηση προέρχεται αποκλειστικά από αυτόν που κατέχει την εξουσία. Ο «σκοπός αγιάζει τα μέσα» για τον Μακιαβελισμό αλλά και για τον Σταλινισμό.
Το παρακράτος, στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η ύπαρξη ενός μηχανισμού, μιας δομής δίπλα στην κυβερνητική και η οποία αξιοποιείται από το κυβερνών κόμμα, για να παρατείνει τη θέση του στην εξουσία με αθέμιτα μέσα όταν έχει χάσει σημαντικό κομμάτι από την λαϊκή του βάση. Γι΄ αυτό είναι πολλοί τελευταία και μετά τις αποκαλύψεις αυτοί που μιλούν για την απόπειρα παρακράτους του Σύριζα.
Με την αποκάλυψη της κασέτας του κ Παππά που μιλάει για «μαγαζί» και πολλά λεφτά που διακινούνται και ζητάει αντάλλαγμα για να μη βγουν κάποια πράγματα στην επιφάνεια, το ουσιαστικά το κάρφωμα των πολιτικών του αντιπάλων ανάγκασε την ηγεσία του Σύριζα να παραδεχθεί ένα πρόβλημα ύφους και όχι ήθους του άλλοτε πιο στενού συνεργάτη του Τσίπρα. Από εδώ όμως αρχίζει η νέα περιπέτεια χωρίς ηθικό πλεονέκτημα, μένοντας μόνο με το κυνικό πλεονέκτημα της εξουσίας για την εξουσία.
