Ο Εθνικισμός των νεοτούρκων είχε κατάληξη τη διάλυση της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ο Εθνικισμός του Ερντογάν δεν θα έχει καλύτερη τύχη. Κάπως έτσι διατύπωσε την επιθετικότητα του Ερντογάν ο καλός φίλος και αρθογράφος Βασίλης Τακτικός στη συζήτηση που είχαμε τις προάλλες για τα Ελληνοτουρκικά για να πω κι εγώ με τη σειρά μου, ότι πρόκειται για ένα εθνικιστικό αδιέξοδο που του προκύπτει του Ερντογάν, καθώς παίζει το τελευταίο του χαρτί μιας και η μαντήλα η οθωμανική δεν συγκίνησε ούτε τους Σαουδάραβες ούτε τις ισλαμικές χώρες γιατί τη πραμάτεια αυτή την έχουν προ πολλού αγοράσει. Επομένως έπιασε να βρει κάτι καινούργιο κάτι άλλο και θεωρεί ο Ερντογάν ότι το εθνικιστικό μοντέλο θα πουλάει. Έλα όμως που άρχισαν τα όργανα..
Όλοι επισημαίνουν ότι το κίνητρο της επιθετικότητας του Ερντογάν είναι η επανασύσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Οι εθνικιστικές όμως προκλήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, με την Αγιά Σοφιά κτλ, δεν συνάδουν με την πολιτικής μιας αυτοκρατορίας αλλά με τον Εθνικισμό των νεοτούρκων και του Κεμάλ Ατατούρκ.
Όλες οι αυτοκρατορίες που επιβίωσαν για αιώνες, ήταν πολυεθνικά κράτη σε μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό, ήταν ανεκτικές προς τις άλλες εθνότητες προσπαθώντας να αφομοιώσουν και να κυβερνήσουν εκτεταμένες περιοχές. Ασφαλώς ήταν επιθετικές για να κατακτήσουν νέα εδάφη, αλλά δεν έκαναν γενοκτονίες όπως η εθνικιστική Τουρκία με τους Αρμενίους και τους Ποντίους στις αρχές του 20ου αιώνα.
Ο Ερντογάν ξεκίνησε ως ισλαμιστής, με την προοπτική να εκφράσει και να ενώσει υπό την ηγεμονία του εθνότητες πέραν της Τουρκίας και στα όρια της πάλαι ποτέ οθωμανικής αυτοκρατορίας. Όταν το σχέδιο αυτό απέτυχε, με το ισλάμ στην Αίγυπτο και κυρίως στη Συρία έπαιξε το εθνικιστικό του χαρτί, κυρίως για να αντιμετωπίσει την εσωτερική αμφισβήτηση και να διαιωνίσει την εξουσία του, συμμαχώντας με το Εθνικιστικό κόμμα του Ντεβλέτ Μπαχτσελί.
Με βάση τα παραπάνω, πολλοί προσπαθούν να προβλέψουν τις εξελίξεις και μιλούν για ανασύσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Οι περισσότεροι όμως αναλυτές, κάνουν ένα ιστορικό λογικό σφάλμα. Θεωρούν ότι ο Εθνικισμός της Τουρκίας έχει μέλλον ως περιφερειακή δύναμη. Ξεχνούν ότι όλοι οι εθνικισμοί τον τελευταίο αιώνα που προσπάθησαν να επεκταθούν,εκτός συνόρων στο τέλος συνετρίβησαν. Μουσολίνι και Χίτλερ με όχημα τον Εθνικισμό προσπάθησαν να καταλάβουν τον κόσμο και στο τέλος ηττήθηκαν.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κανένας Εθνικισμός πλέον δεν μπορεί να αφομοιώσει με τη βία άλλα έθνη. Μόνο με οικονομική και πολιτιστική όσμωση είναι δυνατόν να επεκταθεί μια χώρα. Αυτό συμβαίνει ακόμη και με τη μονοκρατορία της Αμερικής, που αναγκάσθηκε στο τέλος να αποχωρήσει από το Ιράκ και τη Μέση Ανατολή και να ασχολείται πλέον μόνο με τον εμπορικό πόλεμο κατά της Κίνας.
Με ποια εφόδια λοιπόν, ο Εθνικισμός του Ερντογάν μπορεί να υποτάξει τα γειτονικά κράτη. Όσο πιο πολλά μέτωπα ανοίγει, τόσο πιο πολύ θα συσπειρώνει εναντίον του τις απειλούμενες εθνότητες όπως Κούρδους, Αρμένιους, Σύριους, Λίβυους και Έλληνες. Αυτές οι σκέψεις μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι καλό είναι, να μην υπερεκτιμούμε τις δυνατότητες τις πολεμικές του Εθνικιστή Ερντογάν γιατί είναι πιο πολλά τα τρωτά του σημεία, στην οικονομία και στη Διεθνή κοινή γνώμη. Της Ελλάδας το χαρτί,είναι η Ευρώπη και η οικονομική διείσδυση στα Βαλκάνια.
