Τα συμφέροντα του πυρήνα και η παγκοσμιοποίηση

Συνέντευξη με το Δρ. Φυσικών επιστημών Κων. Τομόπουλο (Α Μέρος).

Ο άνθρωπος πέρασε σε τελειοποιημένη βία, η οποία δεν φαίνεται καν. Αυτός ο άνθρωπος, Ο Homo-Economicus, όπου το οικονομικό σκέλος αποτελεί την ουσία της ύπαρξής του σε αυτόν τον κόσμο, δεν έχει εξελιχθεί καθόλου. Όπως μας λέει ο Κων. Τομόπουλος, είναι πολύ πιο κοντά στον άνθρωπο που γύριζε με το ρόπαλο και όποιον έβρισκε τον σκότωνε διότι τον θεωρούσε αντίζηλο για το κυνήγι και για την τροφή η οποία υπήρχε στο δάσος ή στη γη. Από την άλλη πλευρά η εξουσία ασκεί την άμεση βία του φόνουο και της αρπαγής.

Βγάζει ένα νόμο το κράτος και λέει αυτά θέλω, αυτά θα πάρω, και οι άνθρωποι, επειδή δεν μπορούμε να ζήσουμε μόνοι μας εδώ και χιλιάδες χρόνια, ζούμε συλλογικά. Ουσιαστικά ανέθεσαν στο κράτος να τους φτιάξει τη δικαιοσύνη και τον άνθρωπο, που πρέπει να είναι ο στόχος του ανθρώπου. Και βλέπουμε ότι δεν μπορούμε να τον πλησιάσουμε και στην τελευταία φάση έχουμε απομακρυνθεί από το στόχο. Η παγκοσμιοποίηση είναι μόνο η αρχή…

Κύριε Τομόπουλε, διαπιστώνω ότι το θέμα Θεός και άνθρωπος σας έχει απασχολήσει πολύ, ή μάλλον, σας απασχολεί συνεχώς στη ζωή σας.

Είναι ένα θέμα που ακολουθεί τους ανθρώπους σε όλη τους τη ζωή.

Κατά την άποψή σας, τι μορφή ανθρώπου έχουμε σήμερα;

Σήμερα η κοινωνία όπως είναι με τον άνθρωπο τον “εκονόμικους” (homo economicus), όπως τον χαρακτηρίζω στο βιβλίο μου, είναι μια μορφή, ανθρώπου ο οποίος ξαναγύρισε στη ζούγκλα, καταργώντας ένα μέρος των νόμων της ζούγκλας και κάνοντας νόμους πιο σκληρούς, όσον αφορά τις σχέσεις μεταξύ των αδυνάτων και των δυνατών. Βλέπετε π.χ. τα παράξενα τα οποία υπάρχουν. Ένας λύκος μπαίνει σε ένα μαντρί και θα πάρει ένα πρόβατο να το φάει. Ούτε να το πάρει ολόκληρο μαζί του μπορεί, αλλά θα το τραβήξει λίγο παραπέρα και θα φάει ό,τι του αρέσει. Γιατί πνίγει όλα τα ζώα, γιατί τα σκοτώνει όλα. Ακόμη και μια αλεπού, σκοτώνει όλες τις κότες αν μπει σε κοτέτσι. Δεν παίρνει μια κότα να φύγει. Λένε ότι οι πολιτισμένοι άνθρωποι δεν σκοτώνουν για να πάρουν και τώρα βρίσκουν άλλους τρόπους για να τους τα πάρουνε. Γίνεται μια αδικία χωρίς να μεσολαβήσει η βία.

Εννοείτε την άσκηση βίας από πλευράς κράτους;

Εννοώ την άμεση βία του φόνου ή της αρπαγής. Βγάζει ένα νόμο το κράτος και λέει αυτά θέλω, αυτά θα πάρω, και οι άνθρωποι, επειδή δεν μπορούμε να ζήσουμε

μόνοι μας εδώ και χιλιάδες χρόνια, ζούμε συλλογικά. Ουσιαστικά ανέθεσαν στο κράτος να τους φτιάξει τη δικαιοσύνη και τον άνθρωπο, που πρέπει να είναι ο στόχος του ανθρώπου. Και βλέπουμε ότι δεν μπορούμε να τον πλησιάσουμε και στην τελευταία φάση έχουμε απομακρυνθεί.

Ο Homo-Economicus, όπου το οικονομικό αποτελεί την ουσία της ύπαρξης του ανθρώπου σε αυτόν τον κόσμο, δεν έχει εξελιχθεί καθόλου;

Αυτός ο άνθρωπος είναι πολύ πιο κοντά στον άνθρωπο που γύριζε με το ρόπαλο και όποιον έβρισκε τον σκότωνε διότι τον θεωρούσε αντίζηλο για το κυνήγι και για την τροφή η οποία υπήρχε στο δάσος ή στη γη.

Κε Τομόπουλε, μπορούμε να πούμε ότι έχουμε την επιστροφή στο Homo-Erectus;

Δυστυχώς, ο άνθρωπος προσπαθεί να βελτιώσει και να διασφαλίσει την επιβίωσή του σε αυτόν τον “πολιτισμένο” κόσμο τον οποίο έφτιαξε ο ίδιος. Το μεταβιολογικό DNA, δεν είναι έμφυτο στον άνθρωπο, δεν το έδωσε ο Θεός όπως το βιολογικό. Μετέχει όμως στην κατασκευή και στη δημιουργία του. Δηλαδή το πώς θα μορφωθούν τα παιδιά, τι συμπεριφορά θα δείξουμε στην κοινωνία, πώς θα αποφασίσουν τα δικαστήρια, πώς θα λειτουργήσουν οι στρατοί και οι αντιθέσεις μεταξύ των γειτόνων κρατών, εξαρτάται από τον άνθρωπο. Τώρα η βία έπαψε πλέον να είναι σωματική, διότι πατάμε κουμπιά και πεθαίνουν άνθρωποι. Δεν χρειαζόμαστε πλέον να έχουμε το συναίσθημα του μαχαιροβγάλτη, δηλαδή του πολεμιστή, του σπαρτιάτη, που με το σπαθί του πολεμούσε για να βρει διέξοδο για την ύπαρξη του κράτους, κ.λπ. Ο άνθρωπος πέρασε σε τελειοποιημένη βία, η οποία δεν φαίνεται καν.

Η ισονομία και η ισοπολιτεία ότι όλοι είμαστε ίσοι ενώπιον του νόμου, πιστεύετε ότι είναι αγαθά που έχουν καταργηθεί; Πιστεύετε ότι κάπου εφαρμόζονται και κάπου αλλού, για κάποιους λόγους, δεν εφαρμόζονται καθόλου;

Οι άνθρωποι οι οποίοι πιστεύουν ότι πρέπει να είναι όλοι ίσοι απέναντι στο Θεό και μεταξύ τους είναι λίγοι, είναι μειονότητα, και επομένως μόλις πάμε να κάνουμε κάτι προς το καλύτερο, πάμε προς το χειρότερο. Έχουμε πλουτοπαραγωγικές πηγές που φθάνει για να έχουν όλοι οι άνθρωποι μια οικονομική υπόσταση χωρίς να υπάρχει ανάγκη κάποιοι να είναι τελείως φτωχοί για να μπορούν οι άλλοι να είναι πολύ πλούσιοι.

Από τη μια έχουμε εκείνα τα φαινόμενα όπου μας λέτε ότι δεν πάμε προς το καλύτερο σαν άνθρωποι και από την άλλη μας λέτε ότι υπάρχει η εξέλιξη που έχει τη δυνατότητα ο άνθρωπος να μετεξελιχθεί. Αυτό συμβαίνει γιατί στην πραγματικότητα έχουμε εξελιχθεί σαν άνθρωποι συνειδησιακά σε σχέση με το παρελθόν. Πώς συνυπάρχουν αυτές οι δύο έννοιες; Πού συμβαδίζουν αυτές οι δύο αντιθέσεις μέσα στην κοινωνία;

Αυτή η αντίθεση στον άνθρωπο είναι έμφυτη. Όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο και έγινε το προπατορικό αμάρτημα, ίσχυε ο νόμος του Θεού στον παράδεισο.

Ο όφις είναι το ζώο το οποίο υπάρχει μέσα στον άνθρωπο και η Εύα είναι η γυναίκα η οποία, επειδή έχει την ευθύνη ουσιαστικά της επιβιώσεως των ανθρώπων τους οποίους φέρνει αυτή στον κόσμο, έχει περισσότερη υπευθυνότητα για τα παιδιά της απ’ όσο έχει ένας άνδρας για τα παιδιά του. Γι’ αυτό ο κόσμος του Homo Economicus, που όλα είναι αυτόματα και έχουμε διαδίκτυο, τηλεοράσεις, κινητά τηλέφωνα και όλα είναι τελειοποιημένα, δεν έγιναν για να γίνει ο άνθρωπος καλύτερος. Έγιναν για να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες των ανθρώπων, για διαφοροποίηση. Είναι έμφυτη η ανάγκη της διαφοροποίησης.

Θεωρείτε ότι αυτή η κατάσταση θα αλλάξει κάποια στιγμή κατεύθυνση, διότι θα καταστεί αναγκαίο;

Σίγουρα. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί και γίνονται προσπάθειες. Η παγκοσμιοποίηση έκανε τον κόσμο φτωχότερο. Τον έκαναν διότι υπάρχουν αυτή τη στιγμή πέντε δισεκατομμύρια άνθρωποι πάνω στη γη και από αυτούς το ένα δισεκατομμύριο περνάει καλά και τα τέσσερα με το ζόρι επιβιώνουν, ενώ άλλοι δεν έχουν ούτε νερό να πιουν. Λοιπόν, σου λέει, πώς μπορεί να το δέχομαι αυτό το πράγμα και βγαίνουν οι εκκλησίες και φτιάξανε στοές και φτιάξανε διάφορες μορφές θεολογικής καθοδηγήσεως, οι οποίες θα μπορούσαν να φέρουν κάτι καλύτερο, και το καλύτερο που κατάφεραν να φέρουν είναι από τα τέσσερα δισεκατομμύρια που είναι πεινασμένοι και δυστυχισμένοι και η ζωή τους, το αύριο τους είναι αβέβαιο, πήραμε πεντακόσιες χιλιάδες ή ένα εκατομμύριο ή εκατό εκατομμύρια και τους βελτιώσαμε. Εκτός από εμάς κάναμε άλλο ένα εκατομμύριο, και εννοώ τις αποικίες.

Ο αποικισμός ήταν πάντα μια εκμετάλλευση και υποτέλεια;

Ο αποικισμός ήταν εκμετάλλευση, αλλά στην ουσία οι περισσότεροι άνθρωποι στις χώρες αυτές έγιναν με αφορμή την κατοχή, τον αποικισμό, απέκτησαν σχολεία, θρησκεία δεν τους τα κάνανε για καλοσύνη, τους κάνανε για να μπορούν να τους εκμεταλλεύονται καλύτερα, διότι περισσότερα θα μας δώσει μια κοινωνία πολιτισμένη αν την έχουμε υποτελή, παρά αν είναι πολιτισμένη. Θα μας δώσει φθηνότερα αγαθά που θα παράγουν τα εργοστάσια και θα μπορεί πλέον ο κάθε πολίτης των πλουσίων χωρών να έχει από πέντε ή δέκα παπούτσια και ό,τι θέλει, των οποίων οι πρώτες ύλες παράγονται στην Αυστραλία. Όλοι οι παράγοντες που συντείνουν στην εκμετάλλευση των κοινωνιών με σκοπό τον πλούτο, είναι πρόβλημα.

(η συνέντευξη συνεχίζεται στο επόμενο τεύχος)