Η οπτική του Ερντογάν βρίσκεται προσκολλημένη στο 19ο αιώνα και με το βλέμμα στραμμένο προς τα εκεί, νομίζει ότι θα ανασυστήσει την Οθωμανική αυτοκρατορία. Στον 21ο αιώνα όμως δεν μπορείς να κάνεις νομισματική πολιτική αν δεν είσαι σε ένα “κλαμπ”, σε μια διακρατική ενότητα όπως είναι η Ευρώπη και η Αμερική.
Αυτή τη στιγμή ο Ερντογάν δεν βρίσκεται πουθενά, το ΝΑΤΟ είναι μόνο μια αμυντική στρατιωτική συμμαχία και όχι για να εξυπηρετήσει, τις επεκτατικές βλέψεις του. Νομίζει ότι μπορεί να “παίζει”, σε πολλά ταμπλό αγνοώντας πραγματικούς οικονομικούς συσχετισμούς και την ανάγκη για συνεργασία. Θα πέσουν πολλές δυνάμεις εναντίον του.
Ήδη στριμώχνεται διπλωματικά στην Αίγυπτο. Θα χάσει τα ερείσματα διότι πάει με το έτσι θέλω, να επιβληθεί. Οι συγκυρίες δείχνουν ότι δεν έχει τη δυναμική να τα βγάλει πέρα ανοίγοντας μέτωπα με τους γείτονες, έχει ήδη ανοίξει πολλά και αν συνεχίσει με αυτή την τακτική, εκ των πραγμάτων θα ανοιχτούν κι άλλα, ενδεχομένως και το κουρδικό.
Νομίζει ότι με τη στρατιωτική απειλή θα μπορέσει να γυρίσει το ρολόι της Ιστορίας πίσω, στην αρχή του 19ου αιώνα. Στον 21ο αιώνα όμως, μετράει πάνω από όλα η οικονομική ισχύς.
Την ώρα που αντιμετωπίζει το κίνδυνο ενός εσωτερικού κραχ, από έλλειψη ρευστότητας και συναλλαγματικό απόθεμα, έχει εξαπολύσει επίθεση σε όλες τις χώρες που είχαν κατακτηθεί από την Οθωμανική αυτοκρατορία, όπως Ελλάδα, Αίγυπτο, Λιβύη, Συρία, με σκοπό την αναβίωση της παλιάς δόξας των Οθωμανών με τη στρατιωτική ισχύ.
Ο πόλεμος όμως, απαιτεί πάλι χρήμα, συμμάχους και ισχυρά χαρτιά στη παγκόσμια σκακιέρα. Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν διαθέτει σε ικανοποιητικό βαθμό ο Ερντογάν, παρά μόνο πληθυσμό διαθέσιμο για κανόνια.
Ο πόλεμος δεν κρίνεται από το πληθυσμό που έχει σήμερα η Τουρκία, κρίνεται από την ανατροφοδότηση και τις υψηλές δαπάνες των πολεμικών επιχειρήσεων.
Η Αμερική που είναι η μεγαλύτερη δύναμη σήμερα, οπισθοχώρησε σε σχέση με τη Μέση Ανατολή, διότι ο πόλεμος πλέον ήταν ασύμφορος. Το ερώτημα είναι πού πάει ο Ερντογάν μόνος του ως κράτος, ενάντια σε μια σειρά από άλλα γειτονικά κράτη περικυκλωμένος ; Δημιουργεί εχθρούς και έτσι είναι σαφέστατα περικυκλωμένος από εχθρούς.
Τρανταχτό παράδειγμα το πάθημά του στη Μέση Ανατολή όπου κατέληξε χωρίς συμμάχους και σχεδόν απομονώθηκε. Η Αίγυπτος και η Σαουδική Αραβία είναι αντίθετες με τις πολιτικές του. Το ίδιο και το Ισραήλ και άλλα κράτη.
Τα σχέδιά του δεν είναι και τα πιο ενδεδειγμένα από ότι φαίνεται ώστε να μπορέσει να βρει διεξόδους ούτε να ξαναφτιάξει την πάλαι ποτέ Οθωμανική αυτοκρατορία. Ίσως επειδή οι καιροί δεν τον ευνοούν για τον μεγαλοϊδεατισμό του, επειδή έχουν αλλάξει οι συσχετισμοί.
