Ο Αντικατοπτρισμός

Πλησιάζοντας τη Σέριφο τις 19.30 το απόγευμα, καλοκαίρι, 6 Αυγούστου 2020. Φωτογραφία – Μαρία Άνθη

Ο αντικατοπτρισμός διέπει το φυσικό κόσμο εκεί όπου συναντάμε ένα φράγμα. Στο νερό, στον ήχο, στο χρόνο, στη ύλη. Το φράγμα θα δείξει αυτό το όμοιό του που υπάρχει εκ διαμέτρου αντίθετα από το άλλο ίδιο αντικείμενο. Οι βαρκούλες στο λιμανάκι καθρεφτίζονται στο νερό, ο αντίλαλος ακούγεται ως επιστροφή της φωνής μας, στη φύση. Ο καθρέφτης, μας δείχνει το είδωλό μας. Κάποιος από κάποια πλευρά είναι αόρατος. Εδώ το νοητικό πεδίο δουλεύει εξ ολοκλήρου και επισκιάζει οποιοδήποτε άλλο. Σε πείραμα της φυσικής, ένα κορίτσι χτενίζει τα μαλλιά στο καθρέφτη. Βλέπουμε (σε σχετική εικόνα), ότι ο καθρέφτης αντιστρέφει το εμπρός με το πίσω.

Αν κοιτάξει κανείς το είδωλό του στον καθρέφτη και σηκώσει το δεξί του χέρι, φαίνεται να κινείται το αριστερό. Στην πραγματικότητα όμως το είδωλο του δεξιού χεριού είναι στη δεξιά πλευρά του καθρέφτη και του αριστερού χεριού στην αριστερή πλευρά. Η φαινομενική αντιστροφή οφείλεται στο γεγονός ότι ο παρατηρητής τοποθετεί τον εαυτό του νοερά στη θέση του ειδώλου κάνοντας έτσι στροφή 180 μοιρών. Κατ’ αυτή τη νοερή τοποθέτηση έχουμε αλλαγή του δεξιού με το αριστερό μέρος. Πρέπει λοιπόν να γίνεται διαχωρισμός, αν κρίνει κανείς το είδωλο από τη σκοπιά ενός παρατηρητή μπροστά ή πίσω από το καθρέφτη. (Friedrich Dorn, Franz Bader, 1983, σελ. 295).

Το φράγμα είναι ο διάφανος καθρέφτης, το τζάμι το οποίο υπάρχει και δονεί συμπαντικά το όμοιο. Αν δεν υπήρχε αυτή η λειτουργία δεν θα βλέπαμε την επανάληψη ενός ατόμου, δηλαδή το όμοιό του. Η όλη εκδήλωση είναι αποτέλεσμα μιας προϋπάρχουσας εικόνας, ο αντικατοπτρισμός στο μεταφυσικό κόσμο, που θα ολοκληρώσει το όμοιο μετά του άλλου όμοιου. Είναι το αποκορύφωμα του ολοκληρώματος στη φύση, όταν η επανάληψη του ομοιώματος έρχεται μετά από χιλιάδες χρόνια. Η τελειότητα έχει το μυστικό της σε παγκόσμια σταθερά, με τη χρυσή τομή ανά πέντε π.χ. πέντε χιλιάδες γήινα χρόνια. Όσο μεγαλώνει η απόσταση των χρόνων τόσο αυξάνεται και ολοκληρώνεται το τέλειο.

Εδώ ένας νόμος έχει το σχέδιο (οικονομία της φύσης) να περιλαμβάνει μέσα τα πάντα. Το ταξίδι του μέλλοντος, είναι η μετατροπή του καρμικού στοιχείου της στιγμής σε θετικό στοιχείο και έτσι δεν θα μπορέσει να αφήσει να εξελιχθεί αρνητικά ή να σημαδέψει αρνητικά το μέλλον. Αυτό σημαίνει ότι αν η δύναμη της βούλησης είναι ισχυρή και εργασθεί, αλλάζει το πεπρωμένο. Εδώ παρατηρούμε τη συμμετοχή στην ενέργεια των στοιχείων της φύσης, όπως του αέρα, του φωτός, της πέτρας, του νερού, των φυτών. Αυτό ισοδυναμεί με φίλτρο που οδηγεί στη σύζευξη δυνάμεων για την ενεργοποίηση του νέου, του δυνατότερου στοιχείου, αυτού που μετατρέπει τα πάντα σε πολύτιμο μέταλλο, σε πολύτιμη λίθο. Αυτό που διαπερνά κάθε φράγμα υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει.

Το αγνότερο, το δυνατότερο, είναι αυτό που αντικατοπτρίζει το άφθαρτο, στην πιο τέλεια εξίσωση, την συνένωση φυσικών δυνάμεων και στοιχείων. Εδώ παρατηρούμε ότι ο αντικατοπτρισμός έχει πνευματικές δυνάμεις που συνεχίζονται και δε διακόπτονται σε κανένα φράγμα. Πρόκειται για αρετές που στοχεύουν στην ίαση όλων, εννοούμε την ίαση της ψυχής. Ο αντικατοπτρισμός ανανεώνει και τελειοποιεί. Όλη η μαγεία της φύσης βασίζεται στον αντικατοπτρισμό, από τον οποίο απορρέουν οι ενώσεις στοιχείων και η εξίσωση της απόλυτης ένωσης.

Όλοι οι Αλχημιστές γνώριζαν στην αρχαιότητα την τέχνη της πρόσμειξης στοιχείων για την παραγωγή του τέλειου και του πιο εξευγενισμένου, και αυτή η τέχνη βασίστηκε στον αντικατοπτρισμό και στη φαντασία, χωρίς την ένωση των δυνάμεων και των αρετών δεν θα μπορούσε ποτέ κανείς να παραγάγει κάτι μαγικό! Αντικατοπτρισμός ήταν και η φιλοσοφική λίθος. (Απόσπασμα από το βιβλίο, “Η επανάληψη… το άνοιγμα των πυλών”, Μαρία Σ. Άνθη).