Μετά τις εξαγγελίες της κυβέρνησης και το πακέτο μέτρων ύψους 24 δις ευρώ για τη στήριξη της εργασίας, της οικονομίας και της τόνωσης του Τουρισμού, η ασφάλεια του αύριο μοιάζει αβέβαιη όσο το ίδιο το σύστημα αδυνατεί να εγγυηθεί το εισόδημα του εργαζομένου.
Χάθηκαν χιλιάδες θέσεις εργασίας, η μικρομεσαία επιχείρηση λόγω έλλειψης ρευστότητας δεν παίρνει πίσω εργαζομένους παρά μόνον εκείνους που μπορεί να έχει στη μισθοδοσία. Επομένως η μείωση του ΦΠΑ είναι σταγόνες στον ωκεανό όταν η αύξηση της ανεργίας και η κρίση βαθαίνει μετά το χάος που άφησε ο κορονοϊός.
Η ΝΔ ξεπερνάει τον εαυτό της με τις πολιτικές της αποφάσεις, αφήνοντας πίσω παρασάγγας το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμά της και κάνει άλλα, πρωτίστως αυτά που τις υπαγορεύουν οι ανάγκες της. Αυτό από τη μια πλευρά είναι ένα πλεονέκτημα της κυβέρνησης, αλλά από την άλλη πλευρά δείχνει ότι δεν έχει τις απαραίτητες δυνάμεις ώστε να εδραιώσει αυτή τη πολιτική. Η αντιπροσωπευτική Δημοκρατία αποδεικνύεται ελλιποβαρής.
Πολλά από το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα ακυρώνονται, όπως οι ιδιωτικοποιήσεις των υποδομών. Κι όλα αυτά τα μέτρα που επιδοτούν την εργασία, είναι γιατί δεν μπορεί να υπάρξει εργασία παρά μόνο η αρχή του τέλους της. Κάτι που και η προηγούμενη κυβέρνηση Σύριζα, δεν κατάφερε να εγγυηθεί ούτε να υπερασπιστεί.
Επομένως τα μέτρα αλλάζουν, το μείγμα της οικονομίας, και πάμε σε μια μεικτή οικονομία ισχυρού κρατικού παρεμβατισμού. Αυτό έρχεται σε αντίφαση με το διακηρυγμένο πρόγραμμα της ΝΔ που κέρδισε τις εκλογές.
Παρόλα τα μέτρα θα διανύσουμε μια μεγάλη ύφεση, σύμφωνα με του αξιωματούχους της κυβέρνησης που τη βλέπουν σε βάθος χρόνου να κρατάει καλά μέχρι και το 2021. Μέχρι τότε οι ιδιωτικοποιήσεις αναστέλλονται, ο τουρισμός καθηλώνεται και η εργασία θα συρρικνώνεται.
Λένε ότι θα έχουμε ανάκαμψη κάτι που δεν αποκλείεται, όμως πόσες επιχειρήσεις από όσες έκλεισαν θα ξανανοίξουν και πόσες έχουν τα κεφάλαια ή τα αποθεματικά για να σταθούν; Εδώ είναι το πρόβλημα…
Ακόμη και μετά το 2021, τα εισοδήματα θα είναι χαμηλά και η ανεργία θα βρίσκεται ψηλά. Πρέπει να εξευρεθούν νέοι τομείς στην οικονομία που θα μας βγάλουν από την ύφεση. Είναι κάτι που τα κόμματα των τελευταίων δεκαετιών δεν φρόντισαν όπως έπρεπε για την καταπολέμηση της ανεργίας.
Η αμηχανία των κομμάτων μπροστά στη λαίλαπα της διόγκωσης της ανεργίας ήταν εμφανέστατη. Δεν βρέθηκε καμία ουσιαστική λύση παρά τις προεκλογικές τους εξαγγελίες.
Η αειφόρος ενέργεια και η αειφόρος ανάπτυξη είναι τομείς προς μελέτη στα επενδυτικά προγράμματα. Ένας άλλος τομέας είναι το ψηφιακό κράτος. Με αυτόν μειώνουμε το λειτουργικό κόστος του κράτους και εντέλει για τους πολίτες. Αν μειώνονται οι φόροι πρέπει να μειώνεται και το κόστος.
Σήμερα το κράτος παίρνει μέτρα και κάνει εξαγγελίες για να ξοδεύει πόρους. Γενικά η οικονομία πρέπει να βρει τα αντίμετρα τη στιγμή που κάποιοι τομείς καταστρέφονται.
Λείπει ο σημαντικότερος πυλώνας της οικονομίας που λέγεται παραγωγή παρόλο που έχουμε μια ραγδαία πρόοδο της τεχνολογίας.
Το να διαθέτει κανείς δισεκατομμύρια ευρώ για να ξοδεύει πόρους σημαίνει ότι το σύστημα δεν έχει τα εργαλεία εκείνα ώστε να δώσει εργασία. Με βάση την ανεργία, οι όποιες εξαγγελίες και τώρα και στο μέλλον δεν φέρνουν κανένα απολύτως αποτέλεσμα, παρά μόνο τη παθογένεια και τη συντήρηση αυτής, με χιλιάδες επιχειρήσεις το ίδιο παθογόνες.
Το πρόβλημα είναι ότι με το βάθος της κρίσης αντί για μόχλευση της οικονομίας θα έχουμε απομόχλευση, τούτο σημαίνει ότι όταν έχουμε τομείς εργασίας και οικονομίας που δεν ξεμπλοκάρουν οτιδήποτε δόθηκε για αναδόμηση ως αποτέλεσμα έχει την αποδόμηση κι όποια άλλη κίνηση μόχλευσης έγινε σε βάθος χρόνου, αποτέλεσμα έχει την απομόχλευση.
Επομένως χρειάζονται μεγάλα κεφάλαια για νέες δομές, νέες πολιτικές, για να μη καταρρεύσει το σύστημα από τη βαθειά ύφεση.
