Μετά τις εκλογές του 2012 είχαμε μια βουλή που κυριάρχησαν οι αγανακτισμένοι, με γενικό ποσοστό 40% που αποτελούσαν το αντιμνημονιακό μέτωπο. Να θυμίσουμε ότι είχαμε αξιωματική αντιπολίτευση το Σύριζα με 26% και με 14 % τους Ανεξάρτητους Έλληνες, το κόμμα του Καμμένου και τη Χρυσή Αυγή. Ήταν μια ”συνομοσπονδία” των ακραίων της αριστεράς και της άκρας δεξιάς. Αθροιστικά και οι δύο στις πρώτες εκλογές είχαν ένα προβάδισμα κι ήταν τέτοιο όπου ο Σύριζα με τη πόλωση των δύο κομμάτων στις δεύτερες εκλογές, εξασφάλιζε το 26% κι έτσι έγινε αξιωματική αντιπολίτευση.
Όταν προσπέρασε ο Σύριζα το ΠΑΣΟΚ όλος ο κόσμος που ήταν ΠΑΣΟΚ πήγε στο Σύριζα αλλά με αντιδραστικότερες θέσεις. Αυτές οι θέσεις εκ των πραγμάτων, ήταν να γυρίσει πίσω η Ελλάδα σε παροχές που έχασαν κυρίως οι δημόσιοι υπάλληλοι και συνταξιούχοι το 2008 – 2009, όπου το δημόσιο έλλειμμα έφθασε κοντά στο 16%. Αυτό δεν μπορούσε να γίνει σε καμία περίπτωση από τη στιγμή που έσκασε η φούσκα του υπερδανεισμού. Το γεγονός αυτό δεν επέτρεπε να γυρίσουμε σε παροχές. Από τη στιγμή που έκλεισε η στρόφιγγα των δανείων, από πού θα μπορούσε να τα αντλήσει μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση; Πώς θα ξεπερνούσαν αυτό το εμπόδιο;
Και λέγανε τότε ότι θα ακυρώσουμε το μνημόνιο με ένα νόμο και ένα άρθρο κάνοντας τις αγορές να “χορέψουν”, με το ζουρνά και τα νταούλια. Μεγάλος σύμμαχος σε αυτό το “ρεφραίν” και ο Πάνος Καμμένος που αργότερα έγινε εταίρος στη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ– ΑΝΕΛ. Μας έλεγαν επίσης ότι οι μισθοί δεν θα πέσουν κάτω από 750 ευρώ .
Βέβαια ο Σύριζα, έλεγε αυτά που ήθελε να ακούσει ένα μέρος της λαϊκής βάσης, των αγανακτισμένων και οι προνομιούχοι των δημοσίων υπαλλήλων, χωρίς να υπάρχει κάποια επιστημονική τεκμηρίωση ανεύρεσης πόρων. Τότε έγινε και η συνεργασία με το Γιάννη Βαρουφάκη που έδινε μια επιστημονικοφανή βάση σε αυτά που εξήγγειλε ο Σύριζα, στο πώς θα εξαναγκάσουμε τις αγορές και την Ευρώπη να μας δώσουν πόρους δωρεάν και να ασκήσει ο Σύριζα αυτή τη πολιτική παροχών.
Έλεγαν ότι θα εξαναγκάσουν την Ευρώπη γατί αν φύγει η Ελλάδα από το ευρώ θα χάσουν πολύ περισσότερα οι Ευρωπαίοι. Αυτό το σενάριο της μπλόφας παίχτηκε μόνο το Α’ εξάμηνο της κυβέρνησης του Σύριζα και οδηγηθήκαμε στο αλλοπρόσαλλο περιβόητο δημοψήφισμα. Ο Σύριζα κέρδισε το δημοψήφισμα αλλά ταυτόχρονα βγήκε ηττημένος, καθώς δεν έπιασε η μπλόφα κατά του ευρώ και βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα ότι αν συνεχίσει αυτή τη πολιτική δεν θα είχε εξουσία περισσότερο από έναν με δύο μήνες, τα πάντα κατέρρεαν, είχαν εφαρμοστεί τα κάπιταλ κοντρόλ και δεν θα πληρώνονταν ούτε οι δημόσιοι μισθοί. Θα έφερνε τα πάνω κάτω.
Αντιλαμβανόμενος το αδιέξοδο, ο Τσίπρας έκανε τότε στροφή 180 μοιρών, οι αντιμνημονιακοί με μιας έγιναν τα καλύτερα παιδιά του μνημονίου και υπέγραψε ένα μνημόνιο χειρότερο από αυτό που εφάρμοσε η προηγούμενη κυβέρνηση και ασφαλώς με χειρότερους όλους από αυτούς που είχε πετύχει η κυβέρνηση Παπανδρέου με το κούρεμα του χρέους. Είχε κουρέψει το 50% του δημοσίου χρέους.
Αυτό το γεγονός που ήταν μεγάλη επιτυχία, δεν ξανάγινε, επί της εποχής Τσίπρα, ούτε επί της εποχής Σαμαρά. Με όλα ταύτα σήμερα γνωρίζουμε ότι ο Παπανδρέου κατασυκοφαντήθηκε από τους αντιμνημονιακούς και ιδιαίτερα από τον Τσίπρα. Ο λαός σε ένα μεγάλο βαθμό παρασύρθηκε και καταλήξαμε σε μια πιο ολέθρια πολιτική χωρίς καμία προοπτική ανάπτυξη.
Αυτό που γνωρίσαμε στη συνέχεια ήταν φόροι στα πάντα. Εξολόθρευση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Το 50% των επιχειρήσεων βρέθηκε και βρίσκεται μέχρι τώρα σε απόγνωση. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα σε μια πολιτική Σύριζα που έφθασε μέχρι τον Ιούλιο του 2019 όπου έχασε τις εκλογές. Όλη αυτή η διαδρομή δείχνει ότι είχε άγνοια από την παγκόσμια οικονομία και τα δεδομένα, ή συνειδητά εξαπάτησε τον Ελληνικό λαό για το σφετερισμό της εξουσίας.
Επομένως τι αντιπολίτευση να κάνει σήμερα, να επανέλθει στην ίδια πρακτική; στο ζουρνά και στα νταούλια; Δεν πρόκειται να παρασύρει πια το λαό που θα τον κάνει πλειοψηφία. Γι αυτό έχει πέσει πάνω στη Σοσιαλδημοκρατία να παρουσιαστεί ως μεγάλος Σοσιαλδημοκράτης αφού απορροφήσει το σύνολο του ΚΙΝ.ΑΛ και του ΠΑΣΟΚ. Θέλει να παρουσιαστεί με αυτόν τον τρόπο ως μόνη εναλλακτική λύση στη κυβέρνηση Μητσοτάκη, για την επάνοδο στην εξουσία, το ερώτημα όμως είναι ποιος τον πιστεύει πια;
Ένα μεγάλο μέρος της πελατείας των ανακλητών υπαλλήλων, έχει χάσει τα προνόμιά του. Η μικροαστική τάξη έχει καταστραφεί. Η πρόσβαση στα ευρωπαϊκά πακέτα έχει περάσει πλέον στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, ο οποίος έχει δώσει μια κατεύθυνση προς την πράσινη ανάπτυξη και στην ανανεώσιμη ενεργειακή πολιτική χαμηλού κόστους, που είναι στοιχεία μιας προοδευτικής ατζέντας.
Ο κος Τσίπρας τι έχει να πει για όλα αυτά, να γυρίσουμε πίσω στους γαιάνθρακες και τα προνόμια των ΔΕΚΟ; Στους ιδιώτες μεγάλους επενδυτές; Η ΝΔ με το Μητσοτάκη απέδειξε ότι μπορεί να τα διαχειριστεί όλα καλύτερα και χωρίς ιδεοληψίες.
