Η Δημοκρατία της Δύσης αποδεικνύεται στο οικονομικό της μοντέλο μια ολιγαρχία, η οποία αγνοεί τις βασικές ανάγκες των πολλών και επενδύει τους πόρους στη μεγάλη κερδοσκοπία. Αυτό εφάρμοσε στην ενέργεια, στην υγεία, στη παιδεία και σε μια σειρά από άλλους τομείς.
Μετέφερε το κέντρο βάρους στην άυλη οικονομία και υποβάθμισε τη πραγματική οικονομία. Την ίδια περίοδο η Κίνα προκειμένου να ικανοποιήσει τις δικές της ανάγκες, επικεντρώθηκε στη πραγματική υλική οικονομία και με αυτόν τον τρόπο διείσδυσε σε όλες τις αγορές ακόμη και της Αμερικής.
Από τα προϊόντα απομιμήσεις, έφθασε να παράγει και προϊόντα υψηλής τεχνολογίας . Βέβαια στηρίχθηκε στο αχανές ανθρώπινο δυναμικό της. Αυτή τη στιγμή η Κίνα έχει 350 εκατομμύρια εργαζόμενους, στο βιομηχανικό τομέα, ενώ η Αμερική έχει 10 εκατομμύρια εργαζόμενους. Αυτό είναι μια ένδειξη, στο τι μπορεί να παράγει η κάθε χώρα.
Η Αμερική έχει επικεντρωθεί στις χρηματαγορές, την ίδια στιγμή που η Κίνα πήρε στα χέρια της το μεγάλο μέρος της βιομηχανικής παραγωγής. Την τελευταία 15ετία έχει κάνει και άλμα στην ψηφιακή οικονομία.
Δεν στέρησε στην ψηφιακή οικονομία όπως δεν στέρησε και η Ινδία που είναι και ο επόμενος μεγάλος παίκτης. Οι δύο αυτές χώρες έχουν ανεπτυγμένο και τον συνεργατικό τρίτο τομέα. Αυτό τους δίνει μεγαλύτερες αντοχές και ευελιξία στο παραγωγικό σύστημα.
Η Κίνα ναι μεν, δεν έχει τυπική αντιπροσωπευτική Δημοκρατία αλλά το οικονομικό της σύστημα δεν είναι οργανωμένο μονοδιάστατα για να εξυπηρετεί τους λίγους, αλλά είναι οργανωμένο έτσι ώστε να εξυπηρετεί και το σύνολο της κοινωνίας.
Κατά αυτή την έννοια, η κυριαρχία της ολιγαρχίας δεν βρίσκεται στον ίδιο βαθμό που είναι στη Δύση. Από το παραδειγματικό μοντέλο εκ των πραγμάτων της Κίνας αποδεικνύεται περισσότερο βιώσιμο.
Αυτό το μοντέλο το οποίο θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε κρατικό καπιταλισμό, εκ των πραγμάτων είναι πιο ανθεκτικό από το νεοφιλελεύθερο της Δύσης. Αυτό που έχει η Κίνα σήμερα ως παραδειγματικό μοντέλο, τον κρατικό καπιταλισμό φαίνεται ότι είναι πιο ανθεκτικό από εκείνο της Δύσης. Αυτό δείχνουν τα γεγονότα.
Για το 2020 η Κίνα είναι η μοναδική χώρα η οποία δεν θα έχει ύφεση, τη στιγμή που οι χώρες της Δύσης, θα έχουν ύφεση 10% και η Κίνα θα έχει ανάπτυξη 1-2 %. Τουλάχιστον 10 μονάδες στο Α.Ε.Π τους οι άλλες χώρες θα είναι πίσω σε ανάπτυξη και ιδιαίτερα οι δυτικές χώρες.
Θα είναι πίσω γιατί αυτές οι χώρες έχουν πληγεί κι από τον COVID -19 αλλά κι επειδή κάποιες στηρίζονται στον τουρισμό. Μπορεί κανείς να πει ότι η υγειονομική κρίση αποκαλύπτει τα κενά της οικονομίας των δυτικών ανεπτυγμένων χωρών. Κι ότι δεν μπορούν να ανταγωνιστούν το Κινέζικο οικονομικό μοντέλο αφού ξεπερνά κατά πολύ τις άλλες οικονομίες διότι είναι ανθεκτικότερο στην κρίση.
