Δυσοίωνες προβλέψεις αφήνει το φάντασμα του κορονοϊού για τους εύρωστους οικονομικά καθώς και των χωρών τους κάτι που ίσως κανείς στο μέλλον να μη δύναται να φανταστεί αφού οι φιλανθρωπίες δεν φθάνουν πλέον για κανέναν. Η χρεοκοπία κρατών και η μεγάλη ανεργία που έχει εκτιναχθεί ιδιαίτερα στην Αμερική θα έχει επίδραση σε όλους.
Ο Σόρος πρόσφατα μίλησε σε σχέση με την κρίση και είπε ότι όλα είναι υπό εξέταση ακόμη και ο καπιταλισμός. Ο Μπίλ Γκέίτς πήρε την πρωτοβουλία να συγκεντρώσει επτάμισυ δις δολάρια για την αντιμετώπιση του Covid-19 καταγγέλοντας τον Τράμπ για την έξοδο της χώρας του από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Βέβαια αυτοί είναι μια μειοψηφία όμως στο σύνολο των πλουσίων του κόσμου είναι πιο πλούσιοι.
Και διερωτάται κανείς, τι βλέπουν αυτοί οι εμβληματικοί ολιγάρχες που έχουν κάνει φιλανθρωπικά ιδρύματα και δεν βλέπουν όλοι οι υπόλοιποι; Βλέπουν ότι οι τεράστιες ανισότητες και η έλλειψη κοινωνικών υποδομών απειλεί όλη τη συνοχή του συστήματος. Σε ένα πρόσφατο δημοσίευμά του, το Fortune αποκαλύπτει ότι τη μισή τους περιουσία σκοπεύουν να δωρίσουν οι δύο πλουσιότεροι Αμερικανοί, Μπιλ Γκέιτς και ο Ουόρεν Μπάφετ, σε αγαθοεργίες.
Και όχι μόνο αυτό, αλλά ότι θα επιχειρήσουν να πείσουν κι άλλους εκατομμυριούχους και δισεκατομμυριούχους να κάνουν το ίδιο. Να ενταχθούν σε πρόγραμμα των Γκέιτς και Μπάφετ. Ο συνιδρυτής της μεσιτικής εταιρείας Kaufman & Broad Έλι Μπρόαντ και η σύζυγός του Έντι κι ο πρώην επικεφαλής της Cisco Τζον Μόργκριντζ και η σύζυγός του Τάσια, έχουν υποσχεθεί επίσης να δωρίσουν τη μισή τους περιουσία σε αγαθοεργίες.
Αυτό που κάνουν σημαίνει ότι κρατούν μια άλλη στάση απέναντι σε ότι έχει προκύψει κι αν το έκαναν όλοι οι πλούσιοι δεν θα είχε κανένα πρόβλημα η ανθρωπότητα γιατί το 1% του πληθυσμού κατέχει πάνω από το 50% του παγκόσμιου πλούτου.
Αν όλοι είχαν μια τέτοια στάση θα είχε αποφευχθεί το αδιέξοδο. Το θέμα είναι ότι τώρα το βλέπουν το αδιέξοδο αυτό του καπιταλισμού. Όμως τώρα τι πρόκειται να συμβεί άραγε και σπεύδουν για την ανακοπή του; αυτό είναι άλλο ένα ερώτημα προς απάντηση. Αν θέλουν πραγματικά να λύσουν το πρόβλημα της κοινωνικής ανισότητας και της ανεργίας και της πείνας στους ασθενέστερους γιατί δεν το έκαναν πολύ νωρίτερα. Αναγκάζονται τώρα να φτιάξουν ένα τέτοιο πρόγραμμα για την εξάλειψη ενός κραχ που όμοιό του δεν θα έχει υπάρξει ξανά. Ίσως με τον τρόπο αυτό κάτι περισώσουν, αφού όμως διαθέσουν πολλά κεφάλαια για τις κοινωνικές ανάγκες.
Τούτο σημαίνει πως με τον τρόπο αυτό και με την αντίστοιχη πολιτική, μπορεί να πάρει μπροστά η οικονομία. Αν δεν γίνει αναδιανομή του πλούτου, για να κινηθεί η πραγματική οικονομία, θα παραμείνει το αδιέξοδο το οποίο δεν ξέρει κανείς που θα οδηγήσει διότι το σύστημα έχει μπλοκάρει.
Να θυμίσω τι είχε προτείνει στο μεσοπόλεμο ο Οικονομολόγος Κέϊνς. Ότι θα πρέπει να γίνει γενναία χρηματοδότηση του κράτους σε έργα υποδομής για την ενίσχυση της απασχόλησης και αυτό υιοθετήθηκε για 30 χρόνια από την Αμερική και την Ευρώπη και αργότερα είχαμε την αξιοποίηση της πολιτικής από την Σοσιαλδημοκρατία. Είχαμε τη συνεχή ανάπτυξη και ευημερία των 30 χρόνων μέχρι την πετρελαϊκή κρίση.
Πρέπει να πάρουν τα κράτη πρωτοβουλία για έργα μεγάλης κλίμακας έτσι και η ανεργία θα αντιμετωπιστεί και η οικονομία θα πάρει μπροστά. Μόχλευση της οικονομίας από το κράτος ήταν αυτό. Τόνωση της ζήτησης και μόχλευση από το κράτος.
Στην κρίση του 1929 στο κραχ, το φάρμακο ήταν ο Κεϊνσιανισμός. Ο καπιταλισμός αν όχι ανατροπή, τουλάχιστον θέλει διόρθωση.
