Πέντε μήνες μετά το ξέσπασμα της πανδημίας τίποτε δεν είναι όπως πριν. Ιδιαίτερα στην πολιτική οικονομία. Η υγειονομική κρίση ανέδειξε την ανάγκη για επαναπροσδιορισμό στη πολιτική ατζέντα της κεντροδεξιάς που ηγεμονεύει αυτή την περίοδο στην Ευρώπη και Αμερική. Αλλά και της σοσιαλδημοκρατίας που βρισκόταν σε ύφεση.
Έτσι παρουσιάζεται το φαινόμενο μετά από πολλά χρόνια ο κρατικός παρεμβατισμός να γίνεται η μόνη διέξοδος για να στηριχθεί όχι μόνο τους εργαζόμενους και ανέργους αλλά την ίδια την επιχειρηματικότητα. Ο δημόσιος τομέας αποενοχοποιείται. Το κοινωνικό κράτος γίνεται απαραίτητος όρος για την αντιμετώπιση της κρίσης. Η πράσινη ανάπτυξη και η πράσινη ενεργειακή πολιτική αρχίζουν να προωθούνται ακόμη και από συντηρητικές Κυβερνήσεις.
Στη χώρα μας η κεντροδεξιά Κυβέρνηση της Ν.Δ έδειξε σημαντική προσαρμοστικότητα στις συνθήκες και χωρίς ταμπού υιοθέτησε παλιές σοσιαλδημοκρατικές πολιτικές κρατικού παρεμβατισμού.
Στο πλαίσιο αυτό άξονες της πολιτικής που εξήγγειλε και προωθεί ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είναι:
– πράσινη ενέργεια
– έξυπνη γεωργία
– ενίσχυση βιομηχανίας και βιοτεχνίας
– ψηφιακή οικονομία και της εκπαίδευση
Να θυμίσουμε ότι αυτές τις κατευθύνσεις περίπου είχε και η Κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου το 2010 συν την αντιμετώπιση του πελατειακού πολιτικού συστήματος, που ανέτρεψαν όμως οι επόμενες Κυβερνήσεις Σαμαρά- Βενιζέλου και Τσίπρα- Καμένου.
Σήμερα, με τον αναγκαίο εκδημοκρατισμό λόγω κορονοϊού παρατηρούμε μια γενική μετατόπιση της πολιτικής ατζέντας προς την κεντροαριστερά. Το πρόβλημα όμως για τα κόμματα της κεντροαριστεράς είναι ότι ο Μητσοτάκης έχει ήδη καταλάβει το χώρο στο οποίο μέχρι πρότινος κινείτο ΣΥΡΙΖΑ- και ΚΙΝΑΛ.
Ο κρατικός παρεμβατισμός και ο νεοκεινσιανισμός χρησιμοποιείται πλέον και από την Κεντροδεξιά. Μάταια συνεχίζεται η προπαγάνδα από την αντιπολίτευση ότι η πολιτική της Κυβέρνησης είναι νεοφιλελεύθερη πολιτική, γιατί εν τοις πράγμασι δεν είναι.
Κάτι νέο πιο ριζοσπαστικό πρέπει βρουν να πούνε. Κάτι που μπορεί να δώσει προοπτική πέρα από τον κρατικό παρεμβατισμό και τις πρόσκαιρες επιδοτήσεις σε εργαζόμενους ανέργους και επιχειρήσεις.
Η Ελλάδα, για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ανεργίας και την μειωμένη παραγωγή χρειάζεται μαθηματικά να δημιουργηθούν επιπλέον 100.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε τομείς που δεν υπάρχουν περιθώρια κέρδους. Ο εξωτερικός ανταγωνισμός από μια σειρά τρίτες χώρες συμπιέζει τις τιμές εκτός από τα προϊόντα που ελέγχονται από τα μονοπώλια.
Ποιος ιδιώτης θα ανοίξει επιχείρηση χωρίς κέρδος. Ακόμα και ο ελεύθερος επαγγελματίας να είναι που θέλει να εξασφαλίσει μόνο το μισθό του είναι βέβαιο πως αποτρέπεται από τις συνθήκες, την υψηλή φορολογία και το υψηλό ρίσκο. Εξάλλου πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις λειτουργούν με ζημιές και είναι σε απόγνωση.
Έτσι το πρόβλημα αυτό που είναι άλυτο τα τελευταία 10 χρόνια θα συνεχίσει να υφίσταται. Και εδώ είναι αναγκαία προοδευτική μεταρρυθμιστική πολιτική από τους Έλληνες που αυτοπροσδιορίζονται ως σοσιαλδημοκράτες. Να προωθήσουν το συνεργατικό μοντέλο παραγωγής με συνεταιρισμούς νέου τύπου που θα ξεκινούν από ισχυρή κοινωνική βάση.
Η συνεργατική επιχειρηματικότητα που στην Ευρώπη λειτουργεί σε σημαντικό βαθμό στο πλαίσιο της κοινωνικής οικονομίας χωρίς κερδοσκοπικούς στίχους είναι η εναλλακτική πρόταση.
Η σοσιαλδημοκρατία λοιπόν πλάι στην πράσινη ενέργεια πρέπει να θέσει το ζήτημα για τις ενεργειακές κοινότητες εξασφαλίζοντας κοινωνική συνμμετοχή και τους απαραίτητους πόρους για εκκίνηση αυτής της διαδικασίας.
Πλάι στην έξυπνη γεωργία πρέπει να θέσει τον όρο για τη συνεργατική γεωργία
εξασφαλίζοντας φθηνή ενέργεια και υδάτινους πόρους για έξυπνες καλλιέργειες.
Πλάι στο ζήτημα της ενίσχυσης της βιομηχανίας και βιοτεχνίας πρέπει να εξασφαλιστεί χαμηλό κόστος Κεφαλαίου και η πολιτική των συμπράξεων για χαμηλότερο κόστος διαμεσολάβησης.
Σχετικά με τη ψηφιακή οικονομία και εκπαίδευση αυτή δεν πρέπει να περιοριστεί στο ψηφιακό κράτος και την αγορά, αλλά να επεκταθεί και στο τρίτο τομέα της οικονομίας και τα κοινωνικά δίκτυα αλληλεγγύης για αυτοαπασχόληση και αυτοεξυπηρέτηση των κοινωνικών που χρειάζονται ειδικές κοινωνικές υπηρεσίες.
Με αυτό το πνεύμα μπορεί το ΚΙΝΑΛ να διαμορφώσει προοδευτική (Σοσιαλδημοκρατική) Ατζέντα.
