Μετά το πρόσφατο Eurogroup και την απόφασή των Ευρωπαίων υπουργών Οικονομικών για
έναν συμβατικό δανεισμό αναφορικά με το κόστος της κρίσης για το νότο που έχει πληγεί
περισσότερο από το κορονοϊό, στο επίκεντρο βρέθηκαν οι προληπτικές πιστωτικές γραμμές. Αυτές
δεν είναι τίποτε παραπάνω, από ένα άτυπο μνημόνιο για ένα ασήμαντο ποσό με το κίνδυνο της
αύξησης του δημοσίου χρέους στις ήδη χρεωμένες εθνικές οικονομίες. Είναι μια αδύναμη
αντιμετώπιση των οικονομικών επιτώσεων από τους ισχυρούς του Βορρά μετά την επιβολή του
τριπλού πακέτου οικονομικής στήριξης παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες των 9 χωρών για κοινή
έδκοση ομολόγων και την έξοδο από τη κρίση. Εδραιώνεται έτσι η εντύπωση ότι ο πλούσιος βορράς
εγκαταλείπει το Νότο.
Φάνηκε για άλλη μια φορά ότι στην Ευρώπη χειραγωγούνται κράτη και πολιτικές από τις αγορές κι ότι
κανένα άλλο χρηματοπιστωτικό σύστημα ακόμη κι αν έχουμε μια πανδημία τύπου κορονοϊου, δεν
μπορεί να αλλάξει πρόσωπο ούτε ρόλο πέρα από τις μνημονιακές τακτικές του. Το ρόλο του δανειστή
προς τον αδύναμο. Το κοινωνικό κράτος φαίνεται παντελώς ανύπαρκτο.
Ο Ευρωπαϊκός Νότος των εννέα χωρών, είχε ταχθεί υπέρ της έκδοσης Ευρωομολόγου επειδή ήδη,
βιώνει μια κρίση από τα μνημόνια των τραπεζών και τους κεφαλαιούχους τους, με έναν υψηλό τόκο.
Μόνο με την έκδοση ευρωομολόγου ο δανεισμός θα μπορούσε να συμπεριλάβει τη κοινωνική μέριμνα
και την αλληλεγγύη από τη Γερμανία και τους δορυφόρους της. Η άρνηση όμως του Βερολίνου προς
αυτή τη κατεύθυνση έχει σαν αποτέλεσμα μόνον τη συνεχιζόμενη κερδοσκοπία εις βάρος των λαών τις
τράπεζες να ελέγχουν το παιχνίδι των αγορών.
Αυτό το αποτέλεσμα προέρχεται από μια άλλη παθογένεια του Ευρώ, κανένα κράτος να μην μπορεί
να εκδόσει χρήμα από πλεόνασμα αν και εφόσον έχει, διότι δεν το προβλέπει ο κανονισμός του
χρηματοπιστωτικού συστήματος της Ευρωζώνης. Στην ουσία η Ευρωπαική Ένωση στρέφεται εναντίον
του εαυτού της. Η απώλεια εμπιστοσύνης στο Ευρώ θα είναι μια μοιραία συνέπεια για την Ε.Κ.Τ, δεν
αποκλείεται να υπάρξει ένα κερδοσκοπικό κύμα επιθέσεων εναντίον της Ιταλίας ή της Ισπανίας, τις
πιο σκληρά δοκιμαζόμενες χώρες από τον κορονοϊό.
Το πακέτο στήριξης της ευρωζώνης θα λειτουργήσει από τον Ευρωπαϊκό μηχανισμό σταθερότητας και
τούτο σημαίνει ότι μετά τη λήξη θα εξακολουθήσουν τα κράτη, να δεσμεύονται με τα μέτρα δανεισμού
για την ενίσχυση των οικονομικών και χρηματοοικονομικών θεμελίων στο πλαίσιο της οικονομικής και
φορολογικής συνεργασίας.
Ποιά θεμέλια όμως να ενισχύσει ο καταχρεωμένος και πτωχευμένος νότος ο οποίος βάλλεται
οικονομικά προκειμένου να ελεγχθεί όσο το δυνατόν περισσότερο ; Διότι αυτή είναι η λογική ενός
συνεχούς δανεισμού κι όπως διαφαίνεται γίνεται συστηματικά και με διάφορους τρόπους από την
αρχή της Νομισματικής Ένοποίησης και της επιβολής του σκληρού νομίσματος του Ευρώ. Η λογική να
μην μπορείς να στηρίξεις τους αδυνάτους.
Πώς να στηρίξουν οι λαοί αυτά τα θεμέλια, χωρίς την ανάκαμψη τη στιγμή που το μοντέλο λύσης, που
προτείνουν στην Ευρωζώνη, δεν καλύπτει τις δαπάνες του κορονοϊού. Οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί με
επίκεντρο το Eurogroup θα εισφέρουν 540 δισεκατομμύρια ευρώ δηλαδή μόνο το 22% της συνολικής
δαπάνης. Τα 240 δισεκατομμύρια ευρώ είναι καθαρά από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας.
Όσο για την Ελλάδα θα λάβει 6 δισεκατομύρια ευρώ. Αυτό σημαίνει ουσιατικά ότι λαμβάνει μόνο το
1,1% του συνολικού σχεδίου.
Οι προληπτικές πιστωτικές γραμμές με αυτό το μοντέλο λύσης που όχι μόνον δεν αρκεί, αυξάνουν
κιόλας την ύφεση στο νότο κατακόρυφα ενώ ταυτόχρονα κανένα εργαλείο τύπου ευρωομολόγου δεν
μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Διότι εδώ έχουμε ένα άτυπο μνημόνιο. Το Eurogroup υποχρεώνει τα
κράτη που επλήγησαν απο το κορονοϊό να πάρουν προληπτικές πιστωτικές γραμμές, με όρους οι
οποίοι θα είναι υποχρεωτικοί.
Δεν είναι δυνατόν κάθε φορά που θα έχουμε μια κρίση υγειονομική να χρεώνονται τα κράτη χωρίς να
έχουν δικαίωμα να χησιμοποιούν το πλεόνασμα ή να μην έχουν ποτέ τα δικά τους διαθέσιμα για
έκτακτες ανάγκες.
Κι αν λειτουργήσουμε έτσι τελικά γιατί αυτό προβλέπεται να γίνει όπως αποφάσισε το Eurogroup, μετά
την λήξη του κορωνοιού όλες οι χώρες θα επιστρέψουν λογικά στις προ κορονοϊού οικονομικές
συνθήκες. Το ερώτημα είναι με ποιό τρόπο θα γίνει η επιστροφή, εφόσον θα ισχύσει μια μακρά
περίοδος βαθειάς ύφεσης, στον ήδη εξαθλιωμένο Νότο. Τη στιγμή που το δημοσιονομικό έλλειμμα
θα βρίσκεται σε βαθειά ύφεση.
Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας , E.S.M, θα μπορεί να χρηματοδοτεί και το Ταμείο
Ανάκαμψης που θα στηρίζεται από ορισμένα καινοτόμα χρηματοοικονομικά εργαλεία. Αυτό δεν είναι
κατι το ιδιαίτερο, επειδή η παρέμβαση του μηχανισμού στήριξης είναι πολύ μικρή. Επιπλέον όλο το
σχέδιο είναι ένα άτυπο μνημόνιο. Αυτή είναι η συνήθης τακτική.
Κι επειδή κάναμε λόγο για την Ελλάδα, εντελώς συνοπτικά να αναφέρουμε ότι σύμφωνα με τις
προβλέψεις και τις εκτιμήσεις ειδικών, η Ελλάδα σε σύνολο 6 δισεκατομμυρίων ευρώ που θα πάρει ,
τα 3,6 με 3,8 δισεκατομμύρια θα δοθούν για την υγεία και την αντιμετώπιση του κορονοϊού. Η ύφεση
εκτιμάται σε 7% με 9% συνολικά για το 2020 και για το δεύτερο τρίμηνο του 2020 περίπου 18% με 20%.
Το δημοσιονομικό έλλειμμα δεν αποκλείουν να φθάσει στο 15% . Με απώλεια στο Α.Ε.Π περίπου 15
δισεκατομμύρια ευρώ. Επομένως τα 6 δισεκατομμύρια οικονομικής βοήθειας για την Ελλάδα
είναι ένα ασήμαντο ποσό απλώς και μόνο για το καταναλωτισμό.
Τέτοιου είδους επώδυνες λύσεις, χωρίς καμία λογική για καλυτέρευση και μάλιστα σε θέματα που
είμαστε απροετοίμαστοι να αντιμετωπίζουμε, είναι η ψευδαίσθηση της λύτρωσης στο οικονομικό
αδιέξοδο της Ευρωζώνης όπου στη βάση της έχει τη παρακμιακή κοινωνία της ανεργίας, της φούσκας
και του συντηριτισμού της ολιγαρχίας που πολύ καλά η παγκοσμιοποίηση επιβάλλει για να στηρίζουν
τα θεμέλια της…
Eurogrooup των Ευρωπαίων υπουργών Οικονομικών για το κόστος του κορονοϊού
