“Η Ελλάδα, θα πρέπει να απαιτήσει εδώ και τώρα επιβολή νομικών κυρώσεων στην Τουρκία και να θέσει το θέμα της κοινής προάσπισης των εξωτερικών συνόρων της Ευρώπης. Η δε Ευρώπη, θα πρέπει κάποτε να αποκτήσει ενιαία πολιτική συνείδηση”.
Αυτή τη χρονική περίοδο, έχουμε κορύφωση της έντασης των πιέσεων από την Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο και συγκεκριμένα στο Αιγαίο, γιατί εκεί έχουμε επανειλημμένες και συστηματικές προκλήσεις και παραβιάσεις, ταυτόχρονα με εμπρηστικές δηλώσεις, για στρατιωτική επέμβαση καθώς και μια σειρά από Τουρκικές απειλές τις οποίες κυρίως εισπράττει η Ελλάδα από τη διαπάλη αυτή.
Όμως τα Ελληνοτουρκικά σύνορα είναι σύνορα Τουρκίας και Ευρώπης, αυτό φαίνεται να το ξεχνούν ορισμένα κράτη της Ε.Ε και ιδιαίτερα η Γερμανία η οποία κρατάει μια φειδωλή στάση σε αυτόν τον ακήρυχτο πόλεμο στο Αιγαίο.
Όταν η Άνγκελα Μέρκελ και ο Ντόναλντ Τραμπ μας λένε βρείτε τα, βιώνουμε μια υποκριτική ουδετερότητα μέσα σε όλο αυτό το κομφούζιο παραβιάσεων από πλευράς της Τουρκίας, λες και το θέμα αυτό, δεν αφορά τα σύνορα της Ευρώπης και τη Δημοκρατία της Δύσης.
Πρέπει να γίνει το θερμό επεισόδιο για να κατανοήσουν οι εταίροι μας, ότι τους αφορά και τους ίδιους; Άραγε τι μπορεί να σημαίνει μια σύγκρουση στην Ανατολική Μεσόγειο, θα θιγούν μόνο τα Ελληνικά σύνορα και συμφέροντα χωρίς επιπτώσεις στην οικονομία και το γόητρο Ευρώπης και Αμερικής; Αυτό πιστεύουν; Πως η Ελλάδα θα παραδώσει μερικά νησιά στο Αιγαίο και η ιστορία θα τελειώσει εκεί;
Είναι προφανές ότι η Τουρκία χωρίς τις πλάτες της Γερμανίας και κατ’ επέκταση της Αμερικής, δεν θα επιχειρούσε μια τέτοια ρήξη, έχοντας απέναντί της όλες τις άλλες χώρες που βρέχονται από την Ανατολική Μεσόγειο. Έχουμε μια σειρά από χώρες όπως Συρία, Ισραήλ, Αίγυπτος, Λιβύη και Κύπρος που αντιτίθενται στα καμώματα και στις βλέψεις του Ερντογάν.
Κατά βάθος η Γερμανία και οι ΗΠΑ, θέλουν να υποχωρήσουμε δια της διπλωματικής οδού, παρά τις ανέξοδες δηλώσεις ότι θα υποστηρίξουν την Ελλάδα και την Κύπρο. Όταν προτείνουν διάλογο για την παραχώρηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στην Τουρκία τι εννοούν; Δεν μας διευκρινίζουν ούτε μας εξηγούν.
Είναι φανερό ότι αντί να έχουμε μπροστά μας, μια Ενωμένη Ευρώπη, έχουμε μια Ευρώπη Εθνικών κρατών που κάποια είναι υπέρ μας και βγαίνουν μπροστά, όπως η Γαλλία ενώ κάποια άλλα όπως π.χ Γερμανία, Ισπανία, συμπεριφέρονται σαν να βρισκόμαστε στον μεσοπόλεμο.
Αυτό δείχνει ότι η Γερμανία δεν έχει πάρει συνολικά το μάθημά της Ιστορίας, όταν με οδηγό τον Εθνικισμό της ήλθε σε ρήξη με την υπόλοιπη Ευρώπη. Η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση ενώθηκε οικονομικά και ως ένα βαθμό θεσμικά μετά τα ερείπια και την καταστροφή της στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Θα πρέπει λοιπόν, να ζήσουμε άλλα ανάλογα αιματηρά γεγονότα για να πάρει το μάθημα της πολιτικής της ολοκλήρωσης κι ότι τα εξωτερικά σύνορα των Εθνών κρατών της, είναι και σύνορα της Ενωμένης Ευρώπης;
Αλήθεια ποιοι από την Ευρωπαϊκή Ένωση πιστεύουν, ότι μια τέτοια σύγκρουση Ελλάδας – Τουρκίας δεν θα έχει επιπτώσεις οικονομικές, δημογραφικές και πολιτικού γοήτρου για όλη την Ευρώπη; Ποιες χώρες το πιστεύουν αυτό; Δεν μπορούν να έχουν τον έλεγχο, αν αποθρασύνουν έναν εν δυνάμει εξωτερικό εχθρό για το σύνολο της επικράτειάς τους, με εθνικιστική, ανταγωνιστική, πολιτισμική κουλτούρα και έλλειμμα Δημοκρατίας. Ούτε είναι σε θέση να διευκολύνουν έναν εθνικο- ισλαμιστή που θέλει να βάλει φωτιά στην Ευρώπη για επεκτατικούς λόγους του νεο- οθωμανισμού.
Ενοχλεί τη Γερμανία το έλλειμμα Δημοκρατίας στη Λευκορωσία που δεν έχει καμία επίπτωση στα σύνορά της Ευρώπης και το θεωρεί αυτό σημαντικότερο ζήτημα από το έλλειμμα Δημοκρατίας στην Τουρκία που απειλεί τα σύνορά της;
Αυτά είναι ορισμένα από τα αμείλικτα ερωτήματα, που μπαίνουν αυτή τη στιγμή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και κάποια χώρα κάποτε πρέπει να τα θέσει απευθείας στην κα Άνγκελα Μέρκελ και στη Γερμανία. Το ενθαρρυντικό είναι, ότι τελευταία μπαίνει μπροστά η Γαλλία με τη συμμετοχή της στις συμμαχικές δυνάμεις, που υποστηρίζουν σήμερα τη χώρα μας, αλλά η Ελλάδα θα πρέπει να απαιτήσει εδώ και τώρα επιβολή νομικών κυρώσεων στην Τουρκία και να θέσει το θέμα της κοινής προάσπισης των εξωτερικών συνόρων της Ευρώπης.
Εάν δεν το κάνει αυτό τώρα εν ειρήνη, είναι βέβαιο ότι θα εξαναγκαστεί κάτω από αιματηρές συνθήκες στο μέλλον να το κάνει ολόκληρη η Ευρώπη. Να προστατεύσει τα εξωτερικά σύνορά της και να αποκτήσει επιτέλους και ενιαία πολιτική συνείδηση διότι από ότι φαίνεται δεν έχει.
Θα πρέπει κάποτε να καταλάβουν οι εταίροι μας, ότι και αποκλιμάκωση της έντασης απαιτείται να τεθεί καθώς και ένα τέλος σε αυτό που διαιωνίζεται χρόνια τώρα με τη Τουρκία, χωρίς καμία υπόσταση διαλόγου. Εφόσον η συνθήκη της Λωζάνης έχει υπογραφεί από μια σειρά κρατών ανά τον κόσμο όλο και έχει νομικό καθεστώς συνόρων ενώ η περιοχή διέπεται από το διεθνές δίκαιο της θάλασσας. Επομένως, να παραχωρηθεί τι και γιατί; Tο παιχνιδάκι του Ερντογάν κάποτε πρέπει να λάβει ένα τέλος, διότι είναι προφανές πως αν θέλουμε κατοχύρωση συνόρων, κάπως έτσι γίνεται…
